„Śmierć, ów proces alchemii na wspak, w którym złoto życia ulega rozbiciu na cuchnące składniki wyjściowe.”

„Dla tych, których spotkała śmierć w kopalnianych przodkach Kołymy – bo niedługo tam pożyli – złote zęby, wyłamane im po śmierci, były jedynym złotem, które dostarczyli państwu przy wydobywaniu złota w kopalniach Kołymy. Wagowo ilość złota w protezach była większa niż to, co oni zdołali tam wykopać, wygrzebać, wyrąbać kilofem w ciągu swojego niedługiego życia.”

„Głównym składnikiem szczęścia, ale nie jedynym, jest radość życia.”

„Zrówno najpiękniejsze, jak i najstraszniejsze skłonności ludzkie nie są składnikami utrwalonej biologicznie natury ludzkiej, ale wynikiem społecznego procesu, który tworzy człowiek.”

„Dzieciństwo nie jest pełne śmierci, choć ta jest jego naturalnym – tu gryzę się w język i mówię: nienaturalnym – składnikiem. To świat wokół jest pełen śmierci, której nie daje się zaakceptować. Ale w dzieciństwie – pełnym duchów – śmierć nie jest jeszcze ostateczna.”

„Lubię nonsens, budzi komórki mózgowe. Fantazja jest niezbędnym składnikiem życia.”

„Miłość jest to piękny samotrzask, zewnątrz samo złoto, a wewnątrz śmierć.”

„Przebieg procesu zmiany władzy i ustroju politycznego w Polsce – w sumie zdecydowanie korzystny z punktu widzenia narodowych interesów – uniemożliwił budowę nowego państwa od podstaw i dał uprzywilejowaną pozycję wyjściową elitom starego systemu.”

„Cóż bowiem wart jest człowiek, który nie ceni nader rzadkiego i pięknego daru, owej jedynej doskonałej rzeczy, której nie można zdobyć za złoto, jaką jest szczera miłość kobiety?”

„Jakże dziwna jest śmierć, skoro potrafi nie tylko rozbić człowieka i zmienić różne rzeczy na zawsze, ale także zmienia osoby, o których, jak myślisz, wszystko już wiesz.”