Wojciech Stefan Giełżyński – polski dziennikarz i reportażysta.
Debiutował w wieku 16 lat na łamach „Gazety Ludowej”, niezależnego dziennika, którego naczelnym był jego ojciec, Witold Giełżyński. Ukończył studia ekonomiczne, po których został reporterem działu sportowego tygodnika „Dookoła Świata”. Sportowiec, dwukrotny mistrz Polski w wioślarstwie. Następnie pracował w pismach: „Współczesność”, „Panorama”, „Kontynenty” , współpracował blisko z „Polityką” . W stanie wojennym przeszedł do prasy drugiego obiegu, redagował miesięcznik „Vacat”, współredagował „Przegląd Wiadomości Agencyjnych”. Ostatnim jego etatowym miejscem pracy w dziennikarstwie był „Tygodnik Solidarność” w latach 1989–1992.
W 1987 uczestniczył w reaktywacji PPS, a w 1988 – w majowym i sierpniowym strajku w Stoczni Gdańskiej. Był członkiem Rady Programowej Unii Pracy. Związany z masonerią , której wybitnym przedstawicielem był także jego ojciec. Sam żartobliwie wywodził swój ród od siostry Mieszka I, Adelajdy oraz jej hipotetycznego męża węgierskiego księcia Gejzy, założyciela dynastii Arpadów.
Od 1995 do 2006 rektor nieistniejącej już Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie.
Autor ok. pięciu tysięcy publikacji prasowych, komentarzy radiowych i telewizyjnych – oraz ponad 60 książek, głównie o Trzecim Świecie, jak i z zakresu problematyki społeczno-politycznej.
Odwiedził w wędrówkach reporterskich 85 krajów. Otrzymał za swą twórczość szereg nagród i wyróżnień m.in. nagrodę im. Juliana Bruna.
W latach 1960–1981 należał do PZPR. Przyznał się do siedmiu lat współpracy z SB, zakończonej w 1964.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Mieszkał w Warszawie przy ul. T. Sygietyńskiego.
Pochowany 10 marca 2015 roku w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim.
✵
9. Maj 1930 – 3. Marzec 2015
