Willem de Kooning cytaty (38 cytatów, strona 2)

Willem de Kooning cytaty

strona 2

Willem de Kooning – amerykański malarz pochodzenia holenderskiego, przedstawiciel abstrakcyjnego ekspresjonizmu.

Urodził się w Rotterdamie. Gdy miał 5 lat, jego rodzice rozwiedli się – od tej pory wychowywali go matka i ojczym. W 1916 r. przyjęto go na praktykę w firmie zajmującej się dekoracją wnętrz. W tym samym roku rozpoczął studia wieczorowe w rotterdamskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po ośmioletnich studiach podjął pracę jako dyrektor artystyczny w dużym domu towarowym. W 1926 r. przepłynął jako pasażer na gapę do USA. Najpierw zamieszkał w Hoboken w stanie New Jersey, gdzie utrzymywał się z prac dekoratorskich. W 1927 osiadł w Nowym Jorku na Manhattanie. Zaprzyjaźnił się z artystą, koneserem i krytykiem sztuki Johnem Grahamem oraz z malarzem Arshilem Gorkym.

Od mniej więcej roku 1928 de Kooning zaczął malować martwe natury i kompozycje figuratywne pod wpływem szkoły paryskiej i meksykańskiej. Z początkiem lat 30. zainteresował się abstrakcją – biomorficznymi i geometrycznymi kształtami, na wzór twórczości swych przyjaciół Grahama i Gorky’ego oraz takich młodych artystów jak Pablo Picasso czy surrealista Joan Miró.

W październiku 1935 r. poprzez organizację Works Progress Administration, zajmującą się zatrudnianiem bezrobotnych, zaangażował się w tzw. Federal Art Project . W lipcu 1937 musiał zrezygnować z zatrudnienia, z powodu statusu imigranta. Owe dwa lata dały mu jednak szansę na pełnowymiarowe poświęcenie się pracy twórczej – zajmował się zarówno malarstwem sztalugowym, jak i malowidłami ściennymi.

Prawdopodobnie pod wpływem Gorky’ego, w 1938 r. powstał cykl obrazów przedstawiających smutne męskie sylwetki , a równolegle – abstrakcyjne obrazy o lirycznej kolorystyce .

Ta dwoistość twórcza trwała aż do lat 40., gdy powstały najbardziej znane obrazy „Kobieta” i „Stojący mężczyzna” oraz seria niezatytułowanych abstrakcji z wybijającymi się na pierwszy plan biomorficznymi kształtami. Obie tendencje zlały się w malowidle „Różowe anioły” z ok. 1945 r. W roku 1946, gdy de Kooning nie mógł sobie pozwolić na kupno profesjonalnych farb, przeszedł do stosowania zwyczajnej, taniej białej i czarnej farby. W tych właśnie kolorach powstał cykl abstrakcji . Na bazie tych dzieł wyrosły kolejne, z ponownym użyciem koloru, poruszające i złożone abstrakcje , podsumowujące długoletnią walkę artysty o wypracowanie kompozycji opartej na wolnych skojarzeniach.

W 1938 r. de Kooning poznał Elaine Fried, która najpierw była jego uczennicą – została uznaną malarką, tworzącą w duchu abstrakcyjnego ekspresjonizmu, lecz także malującą portrety. Poślubił ją w 1943 r. Istnieje opinia, że jako wzięty krytyk sztuki przyczyniła się swymi pochlebnymi recenzjami do wzrostu popularności de Kooninga.

W latach 40. de Kooninga zaczęto identyfikować z ekspresjonizmem artystycznym, a w następnym dziesięcioleciu uznano go za jednego z najważniejszych przedstawicieli tego nurtu. Pierwsza indywidualna wystawa, złożona ze wspomnianych biało-czarnych kompozycji, miała miejsce w galerii Charlesa Egana w Nowym Jorku w 1948 roku. W tym czasie zaczął też wykładać w szkole artystycznej Black Mountain College w Karolinie Północnej, a w latach 1950-51 w Yale School of Art.

Lata 50. przyniosły zwrot w twórczości de Kooninga. Przeszedł wtedy do malowania wyłącznie kobiet . Latem 1950 rozpoczął pracę nad obrazem „Kobieta I”, który po wielu poprawkach i zmianach ukończył w 1952 r. W tym czasie namalował także inne obrazy przedstawiające kobiety – wystawiono je w Sidney Janis Gallery w 1953, co spowodowało dużą sensację. Obok nietypowej dla ekspresjonizmu abstrakcyjnego figuratywności, emanowały odważną techniką i symboliką. Dzikie barwy, wyszczerzone zęby, obwisłe piersi, tępe spojrzenia – wszystko to ukazywało lęki seksualne nowoczesnego mężczyzny i najciemniejsze aspekty teorii Freuda. Tak właśnie przedstawiały się dzieła „Kobieta II” do „VI”, powstałe w latach 1952-53, „Kobieta i rower” i „Dwie kobiety na wsi” .

Około roku 1955 de Kooning zafascynował się symbolicznym aspektem kobiecości, co sugeruje tytuł obrazu z tamtego okresu – „Kobieta jako pejzaż”, na którym pionowa postać kobieca wtapia się w abstrakcyjne tło. Później powstała seria pejzaży , ukazująca ewolucję od kompozycyjno-kolorystycznej złożoności do prostoty.

Ok. roku 1963 przeniósł się na stałe do East Hampton na Long Island, gdzie nadal malował kobiety ; ponownie zagłębił się w tę tematykę w połowie lat 60. – powstałe wtedy obrazy były równie kontrowersyjne jak wcześniejsze „Kobiety”. Odebrano je jako satyryczny atak na kobiecą anatomię – artysta malował bez zahamowań, z krzykliwą lubieżnością

prezentując temat. Późniejsze dzieła są bardziej liryczne, emanujące grą światła odbijającego się w wodzie. W ostatnim okresie de Kooning tworzył także gliniane rzeźby.

W latach 80. u artysty wykryto chorobę Alzheimera i sądownie uznano go za niezdolnego do zarządzania swym majątkiem . W związku z coraz gorszą jakością tworzonych prac, jego pierwsze dzieła znacznie zyskały na wartości, osiągając zawrotne ceny na aukcjach. „Różowa dama” z 1944 r. została sprzedana za 3,6 mln dolarów w 1987, a za „Zamianę” z 1955 zapłacono w 1989 20,6 mln.

Willem de Kooning stał się inspiracją dla walijskiej grupy rockowej Manic Street Preachers, która poświęciła mu trzy piosenki: Interiors , His Last Painting i Door to the River . Wikipedia

✵ 24. Kwiecień 1904 – 19. Marzec 1997

Willem de Kooning: 38 Cytatów 0 Polubień

Willem de Kooning: Cytaty po angielsku

“For really, when you think of all the life and death problems in the art of the Renaissance, who cares if a Chevalier is laughing or that a young girl has a red blouse on.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

The Renaissance and Order (1950) Trans/formation, vol. 1, no.2, 1951, pp. 85-87.
1950's

“But I find, because of modern painting, that things which couldn't be seen in terms of painting, things you couldn't paint.... it is not that you paint them, bit is the connection. I imagine that Cézanne, when he painted a ginger pot with apples, must have been very grotesque in his day, because a still life was something set up of beautiful things. It may be very difficult, for instance, to put a Rheingold bottled beer on the table and a couple of glasses and a package of Lucky Strike [cigarets]. I mean, you know, there are certain things you cannot paintat a particular time, and it takes a certain attitude how to see those things, in terms of art.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

In an interview (March 1960) with David Sylvester, edited for broadcasting by the BBC first published in 'Location', Spring 1963; as quoted in Interviews with American Artists, by David Sylvester; Chatto & Windus, London 2001, p. 54
1960's

“Personally, I do not need a movement. What was given to me, I take for granted. Of all movements, I like Cubism most. It had that wonderful unsure atmosphere of reflection - a poetic frame where something could be possible, where an artist could practise [sic] his intuition. It didn't want to get rid of what went before. Instead it added something to it. The parts that I can appreciate in other [art] movements came out of Cubism. Cubism became a movement, it didn't set out to be one. It has force in it, but it was no 'force-movement.' And then there is that one-man movement, Marcel Duchamp - for me a truly modern movement because it implies that each artist can do what he thinks he ought to - a movement for each person and open for everybody.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

De Kooning's speech 'What Abstract Art means to me' on the symposium 'What is Abstract At' - at the Museum of Modern Art, New York, 5 February, 1951, n.p.
1950's

“And then there is that one-man movement, Marcel Duchamp — for me a truly modern movement because it implies that each artist can do what he thinks he ought to — a movement for each person and open for everybody.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

1990's & from posthumous publications
Źródło: Quoted in A Brief History of American Culture (1996) by Robert M. Crunden, p. 279.

“What fascinates me about Van Gogh is that his sun dries up everything. Maybe he was melodramatic but my point really is.... if you are a painter you have to face that self-consciousness. You get dirty and pathetic; very miserable. It makes me self-conscious to talk about it. There is something corrupt on art. Nothing do with any 'ism' but a thing in nature loses its innocence and becomes a grotesque thing.... maybe this difficulty is personal with me, and maybe it is something that other painters have in common. Perhaps it is also something of today.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

in conversation with W.C. Seitz
Quote from Abstract Expressionist Painting in America, W.C, Seitz, Cambridge Massachusetts, 1983, p. 121.
1980's

“Art never seems to make me peaceful or pure. I always seem to be wrapped in the melodrama of vulgarity. I do not think.... of art as a situation of comfort.”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

Oryginał: Original in Dutch: Kunst lijkt me nooit volledig of zuiver te maken. Het is of ik altijd verwikkeld ben in het melodrama van de alledaagsheid. [...]
Źródło: Quote of De Kooning from Beyond the Aesthetic, Robert Motherwell, Design 47, April 1946, as quoted in Abstract Expressionist Painting in America, W.C, Seitz, Cambridge Massachusetts, 1983, p. 101.

“But one day, some painter used 'Abstraction' as a title for one of his paintings. It was a still life. And it was a very tricky title. And it wasn’t really a very good one. From then on the idea became something extra. Immediately it gave some people the idea that they could free art from itself. Until then, Art meant everything that was in it – not what you could take off it. There was only one thing you could take out of it sometime when you were in the right mood – that abstract and indefinable sensation, the aesthetic part – and still leave it were it was…”

Help us translate this quote

Willem de Kooning

Quote from De Kooning's speech 'What Abstract Art means to me' on the symposium 'What is Abstract At' - at the Museum of Modern Art, New York, 5 February, 1951, n.p.
1950's