Tanya Huff cytaty

„A ty kiedy się wyprowadzisz?
– Kiedy uznam, że jestem gotów popełnić samobójstwo, zjadając to, co sam ugotuję.”

„Na początku chciałem się przenieść na czternaste piętro. (…) Bo czternaste piętro to tak naprawdę trzynaste, ale nie zostało nic wolnego, więc wciąż jestem na dziewiętnastym.”

„Podejrzewam, że nie posłuchasz, jeśli poproszę, żebyś była ostrożna? (…)
– Podejrzewam, że nie posłuchasz, jeśli poproszę byś przestał być nadopiekuńczym sukinsynem? (…)
– Dobra. – Rozłożył ręce w geście poddania. – To co powiesz na to: nie rób niczego, czego ja bym nie zrobił? (…)
– Myślałam, że nie chcesz, bym zrobiła coś głupiego?”

„Chodzi mi o to, Celluci, że nie ma mowy o niczym wykraczającym poza przyjaźń.
– Będziemy kumplami?
– Właśnie.
– Vicki, nikt się nie pieprzy z kumplem.
Prychnęła i przesunęła bosą stopą w górę po wewnętrznej stronie jego uda, aż dosięgnęła palcami delikatnej skóry krocza.
– Chcesz się założyć?”

„Bycie nastolatkiem powinno być ścigane prawem.”

„Nie bądź pan idiotą.
Reporter w ostatniej chwili cofnął mikrofon i uśmiechając się miło, zapytał:
– Detektywie, mogę pana zacytować?
Uśmiech Celluciego był równie szczery.
– Możesz pan sobie wytatuować to na klacie.”

„Przechodząc, zerknęła na „sadzawkę”. Upchnięta przy krawężniku, gdzie zdarł się asfalt i brakowało kilku płyt chodnikowych, zbierała miejscowe ścieki i dryfujące ku niej odpadki organiczne. Kiedy temperatura rosła, co jakiś czas na ohydnej powierzchni pojawiały się śmierdzące bąble. Vicki nie miała pojęcia, jak głęboka może być sadzawka, która w ciągu pięciu lat ani razu nie wyschła, miała za to teorię – pewnego dnia coś wypełznie z tej pełnej resztek miski pierwotnej zupy i zacznie terroryzować okolicę. Lepiej mieć na nią oko, żeby tego nie przegapić.”

„To znaczy, jak już się kogoś pozna, nie da się go nienawidzić tylko dlatego, że jest wilkołakiem.”

„Odkręciła wodę i uśmiechnęła się szeroko, wyobrażając sobie tę scenę. „Mamo, poznaj Henry’ego Fitzroya. Henry pija krew”. Uśmiech stał się jeszcze szerszy, kiedy Vicki weszła pod strumień wody. Matka, nieuleczalnie praktyczna, pewnie zapytałaby, jakiej grupy. Naprawdę wiele by trzeba, żeby zburzyć jej sposób patrzenia na świat.”

„Masz piętnaście minut na dotarcie do minimalnie bezpiecznej ciemności.”

„Hej! Nie bij kierowcy!
– Więc niech mi kierowca gówna nie wciska.”

„Weź torebki, są w promocji.
– Nie lubię torebek. – Kątem oka Vicki dostrzegła, jak pani Kopoulus wyraża milczącą i niezbyt pochlebną opinię o jej niechęci do oszczędzenia czterdziestu dziewięciu centów. Wzięła butelkę i zaniosła ją do kasy.”

„A czemu nie mielibyśmy porozmawiać o tym przy kolacji? (…)
– Przy kolacji?
– Tak, przy kolacji. Wiesz, to kiedy siadasz sobie wieczorem i wkładasz jedzenie do ust.”

“It took him forever to get to downtown Vancouver although Tony had to admit that saving the world by public transportation was a particularly Canadian way to do things.”