Suzanne Collins cytaty

strona 9

„Pamiętaj, że kochamy się do szaleństwa, więc możesz mnie całować, kiedy tylko zechcesz.”

„Nazywam się Katniss Everdeen. Dlaczego nie zginęłam? Powinnam nie żyć.”

„Więc potrafisz też pływać – zauważa. – Gdzie się tego nauczyłaś w Dwunastym Dystrykcie?
– Mamy dużą wannę – odpowiadam.”

„Mieszkańcom Dwunastego Dystryktu należy się dozgonne uznanie, bo nikt nie klaszcze. Cicho siedzą nawet ci, którzy, ściskają w dłoniach kupony zakładów i zwykle nie przejmują się losem trybutów.(…) Zamiast przyjmować owacje, stoję nieruchomo, a publiczność okazuje największe nieposłuszeństwo, na jakie jest w stanie się zdobyć. Milczy. W ten sposób mówimy, że nie ma zgody. Nie ma aprobaty. Wszystko jest nie tak.”

„Boję się umrzeć pod ziemią, co jest głupie, bo nawet jeśli zginę na powierzchni, to i tak zaraz pochowają mnie pod nią.”

„Jasne. Jestem pewien, że na arenie będzie mnóstwo worków z mąką, żebym sobie nimi porzucał w ludzi.”

„Ona nie ma pojęcia. W ogóle nie rozumie, jak ludzie na nią reagują.”

„Więc kiedy szepcze:
– Kochasz mnie. Prawda czy fałsz?
Odpowiadam:
– Prawda.”

„(…) najtrudniej jest wykorzenić najstraszniejsze wspomnienia, przecież je zapamiętujemy najlepiej.”

„Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne pobojowisko.”

„Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.”

„Osobiście staram się zawsze przekuwać emocje na pracę, bo w ten sposób nie krzywdzę nikogo oprócz siebie…”

„Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.”

„To nie jest miejsce dla dziewczyny, która igra z ogniem.”

„W oddali łąki, wejdźże do łóżka,
Czeka tam na cię z trawy poduszka,
Skłoń na niej główkę, oczęta zmruż,
Rankiem cię zbudzi słońce, twój stróż.
Tu jest bezpiecznie, ciepło jest tu,
Stokrotki polne zaradzą złu.
Najsłodsza mara tu ziszcza się,
Tutaj jest miejsce, gdzie kocham cię.”

„Jesteśmy kapryśnymi, głupimi istotami o marnej pamięci i wielkim talencie do samozniszczenia.”

„Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.”

„W moim świecie muzyka pod względem użyteczności plasuje się gdzieś między wstążkami do włosów a tęczą, przy czym tęcza może przynajmniej dawać pewne pojęcie o pogodzie.”

„Masz w sobie tyle uroku co zdechła dżdżownica.”

„Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia.”

„Długo i szczęśliwie żyje się tylko w bajkach.”

„Nie czuję już żadnego związku z tymi potworami, które zwą się ludźmi, choć sama do nich należę.”

„Oto ja, Katniss dziewczyna, która igra z ogniem.”

„Nagle przychodzi mi do głowy straszna myśl. A jeśli oni nie zamierzają mnie zabić?”

„Jeszcze raz? Dla widowni? – W jego głosie nie słyszę gniewu. Brzmi głucho, co jest jeszcze gorsze. Chłopiec z chlebem już zaczął się ode mnie oddalać.
Chwytam jego rękę i ściskam ją mocno, przygotowując się na spotkanie z kamerami. Boję się chwili, w której będę musiała ją puścić.”

„Najpierw jedna osoba, potem następna, a w końcu niemal wszyscy dotykają ust wskazującym, środkowym i serdecznym palcem lewej dłoni i wyciągają ją ku mnie. To stary i rzadko widywany gest naszego dystryktu, sporadycznie używany podczas pogrzebów. Oznacza podziękowanie, a także podziw. Tak się żegna kogoś drogiego sercu.”

„Rzadko jednak zaprzątam sobie tym głowę. Co za różnica, jaka jest prawda, przecież dzięki niej nie zdobędę jedzenia.”

„Nie zapominaj o twarzy osoby, która była twoją ostatnią nadzieją.”

„Więc potrafisz też pływać – zauważa.”

“Don't. Don't let's pretend when there's no one around.”

“She's really gone, then. The little girl with the back of her shirt sticking out like a duck tail”

“But don't worry; as I've been saying - and this has been very clever of me, I'm sure you'll agree - if you put enough pressure on coal, it'll turn to pearls!”

“When you're in the arena… you just remember who the enemy is.”

“It's hard to hate my prep team. They're such total idiots." - Katniss.”

“Highly unlikely but not impossible.”

“if he goes and dies on me now, I know I'll go completely insane.”

“I also want to tell him how much I already miss him. But that wouldn't be fair on my part.”

“I pound on the glass, screaming my head off. Everyone ignores me except for some Capitol attendant who appears behind me and offers me a beverage.”

“The damage, the fatigue, the imperfections. That's how they recognize me; Why I belong to them.”

“Whatever the opposite of fine is, that's what I am.”

“He never lets go of Annie's hand. Not when they walk, not when they eat. I doubt he ever plans to.”

“It's weird, how much he's noticed me… And apparently, I have not been as oblivious to him as I imagined, either.”

“Sometimes when things are particularly bad, my brain will give me a happy dream. […] When I fully awaken, I'm momentarily comforted. I try to hold on to the peaceful feeling of the dream, but it quickly slips away, leaving me sadder than ever.”

“It means thanks, it means admiration, it means good-bye to someone you love.”

“It'd be better if he were easier to hate.”

“Impulsively, I lean forward and kiss him, stopping his word. This is probably overdue anyway since he’s right, we are supposed to be madly in love.”

“The sun persists in rising, so I make myself stand”

“I squeeze my eyes shut and try to reach for him across the hundreds and hundreds of miles, to send my thoughts into his mind, to let him know he is not alone. But he is. And I can't help him.”

“Peeta actually is charming and then utterly winning as the boy in love. And there I am, blushing and confused, made beautiful by Cinna’s hands, desirable by Peeta’s confession, tragic by circumstance, and by all accounts, unforgettable.”

“What happens when we get back?
I don't know. I guess we try and forget.
I don't want to forget.”

“Somehow it always comes back to coal at school.”

“Gale and I were thrown together by a mutual need to survive. Peeta and I know the other's survival means our own death. How do you side step that?”

“Fly you high.”

“Anything else?"

Haymitch rises to go. "While I was waiting… I ate your lunch.”

“Frankly, our ancestors don't seem much to brag about. I mean, look at the state they left us in, with the wars, the broken planet. Clearly, they didn't care about what would happen to the people who came after them.”

“Of course you are. The tributes were necessary to the Games, too. Until they weren't," I say. "And then we were very disposable - right, Plutarch?”

“The anguish I always feel when she's in pain wells up in my chest and threatens to register on my face.”

“Please feel free to take this personally.”