Stanisław Moskal: Nie Żyje

„Jeśli Lem stworzył literaturę instedyczną – literaturę zamiast literatury, to Moskal w podobnym czasie stworzył naukę instedyczną, obnażając paradoksalne roszczenia nauki – depozytariuszki prawdy i sensu. „Bajanie” Moskala poucza o względności racjonalnego widzenia świata, relatywizmie epistemologii naukowej oraz o nieusuwalnej retoryczności każdego dyskursu, lecz – co istotne – pisarz nie postuluje odrzucenia języka, paradygmatów i procedur badawczych nauki. Fikcja imagineskopii zakwestionowała prymat nauki jako dominującej wiedzy eksperckiej, podsunęła jej lustro, w którym mogła dojrzeć swoje pozornie obiektywne mechanizmy odkrywania prawd o świecie. „Bajkopisarstwo” nie tylko konkuruje z życiem, proponując fikcję czy fabułę równie prawdziwą, a nawet staje się prawdziwsza niż egzystencja codzienna. Wstęp do imagineskopii to w istocie „bajka” – fałszywy apokryf obnażający mit obiektywności i względność nauki. Jego adresatami pozostają dorośli czytelnicy, którzy z dziecięcą ufnością wierzą w obietnice ekspertów, ponieważ nie mają innego wyboru w świecie późnonowoczesnym.”

Stanisław Moskal

Źródło: Przemysław Kaliszuk http://journals.umcs.pl/arte/article/view/5688/4479, „Artes Humanae”, tom 2, s. 172, 2017

O literaturze , O bajkach , O wiedzę , Sens

„Od pewnego czasu opinia publiczna w Polsce przywiązuje duże znaczenie do ochrony środowiska naturalnego, ceniąc sobie nie skażoną wodę i czyste powietrze, natomiast mniej uchwytny czynnik wpływający na jakość życia, jakim jest krajobraz najbliższej okolicy, nie budzi na razie równie żywego zainteresowania.”

Stanisław Moskal

o krajobrazie.
Inne publikacje
Źródło: „Krakowskie Studia Małopolskie” https://czasopisma.marszalek.com.pl/images/pliki/ksm/04/ksm200010.pdf, nr 4/2000, s. 135.

O wodzie , O czasie

„Gdzie rośnie palma, tam może mieszkać człowiek. Palma daje pożywienie, paszę dla zwierząt, budulec, opał, materiał na sprzęty domowe, na plecionki, maty, koszyki. Sto palm pozwala dostatnio żyć jednej rodzinie.”

Stanisław Moskal

o palmach.
Inne publikacje
Źródło: „Przekrój” https://przekroj.pl/archiwum/artykuly/66736?f=autor:5386, nr 26/1975, s. 6.

O zwierzętach , O rodzinie

„W odróżnieniu od rozbójnictwa morskiego, tj. piractwa, korsarstwa, kaperstwa czy bukanierstwa, zbójectwo uprawiane jest zawsze na lądzie. W zależności od rzeźby terenu, w którym zjawisko występuje, mamy do czynienia ze zbójectwem równinnym (zbójectwem) bądź zbójectwem górskim (zbójnictwem). Osoby pochodzenia plebejskiego oddające się zbójectwu górskiemu nazywamy zbójnikami, a ich tryb życia i obyczaje – zbójnickimi. Zbójników i zbójnictwo dzielimy na: 1. karpackie i 2. pozakarpackie. W zbójnictwie karpackim wyróżniamy: 1.1. hajductwo (Karpaty Południowe), 1.2. opryszkowstwo, bieszczadnictwo (Karpaty Wschodnie) oraz 1.3. zbójnictwo właściwe – tatrzańskie i beskidzkie (beskidnictwo), uprawiane w Karpatach Zachodnich.”

Stanisław Moskal

o zbójnictwie.
Wstęp do imagineskopii (próba zarysu)
Źródło: rozdz. V Skąd się to wzięło, gdzie i kiedy, s. 117.