Stanisław Baliński – polski poeta, prozaik, eseista i dyplomata.
Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz teorię i kompozycję muzyki w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, studiował też prawo. W 1920 został członkiem grupy poetyckiej Skamander. W 1922 został pracownikiem MSZ. Pięć lat przebywał na placówce w Chinach, następnie w Brazylii i Persji. Odbył wiele podróży po Europie, Ameryce Południowej, Dalekim i Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej.
Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę przez Rumunię wyjechał do Paryża, później do Wielkiej Brytanii. W latach 1939-1940 był pracownikiem Ministerstwa Informacji i Dokumentacji Rządu RP na uchodźstwie. W latach 1940-1945 był pracownikiem polskiego MSZ w Londynie. Po objęciu funkcji ministra spraw zagranicznych przez Adama Tarnowskiego od 30 listopada 1944 do stycznia 1945 był chargé d’affaires przy emigracyjnym rządzie Czechosłowacji. Po wojnie pozostał na emigracji. W latach 50. XX w. współpracował z rozgłośniami Wolna Europa i Głos Ameryki. Od 1945 należał do angielskiego PEN Clubu.
W latach międzywojennych publikował m.in. czasopismach „Skamander” i „Wiadomości Literackie”. W czasie II wojny światowej pisywał w czasopismach „Wiadomości Polskie” , „Nowa Polska” , „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” . Po wojnie m.in. w „Wiadomościach”.
Jego utwór „Mój kapitanie, już wieczór” spopularyzowała Sława Przybylska, wykonując go do muzyki Włodzimierza Korcza.
W 1937 został odznaczony duńskim Krzyżem Oficerskim Orderu Danebroga, a w 1938 szwedzkim Krzyżem Komandorskim Orderu Wazów.