Seweryn Eugeniusz Barbag - polski muzykolog i kompozytor.
Barbag w roku 1914 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1919-1924 studiował muzykologię w Wiedniu u Guida Adlera uzyskując stopień doktora tej dziedziny na podstawie pracy o twórczości Césara Francka. Ponadto uczył się gry na fortepianie i kompozycji u Josepha Marxa, Ludomira Różyckiego i Henryka Melcera-Szczawińskiego. od 1925 r. był profesorem teorii muzyki we lwowskim konserwatorium. W tym czasie udzielał korepetycji w zakresie kompozycji i gry na fortepianie. Od 1939 r., pomimo radzieckiej okupacji Lwowa, nadal wykładał w konserwatorium. W 1942 r. zachorował na gruźlicę i wyjechał do sanatorium w Świdrze koło Warszawy. Jednak nie zdołał wyleczyć się z choroby i zmarł tam w 1944 r.
Seweryn Barbag komponował utwory orkiestrowe, kameralne i miniatury fortepianowe. szczególną aktywność rozwijał jednak jako muzykolog i krytyk muzyczny. Spośród jego prac naukowych na uwagę zasługuje Systematyka muzykologii. Autor przedstawił tam własną propozycję określenia zakresu przedmiotowego muzykologii. Ponadto Barbag pozostawił po sobie następujące rozprawy:
Dzieła Césara Francka, Wiedeń 1925
Studium o pieśniach Chopina, Lwów 1927
Systematyka muzykologii, Lwów 1928
Publiczność jako problemat kultury muzycznej, 1925/1926
Polska pieśń artystyczna, 1927
Projekt reformy szkoły muzycznej niższej, 1929
Żywa muzyka jako źródło wychowania muzycznego, 1931
Praca wyższej szkoły muzycznej, 1931
Propedeutyka teorii muzyki jako zagadnienie dydaktyczne 1931
Bojkot nowej muzyki, 1933
Radio i film - czy estrada i scena, 1936