Salvador Dalí: Na czasie cytaty (strona 3)

„Czy jestem pyszny? Pysznię się paradą pychy, którą urządza we mnie geniusz.”

„Tylko idioci mówią prawdę. Ja jestem inteligentny, więc nie mówię prawdy.”

„Nie obawiaj się doskonałości. Nigdy jej nie osiągniesz!”

„Piero della Francesca: triumf monarchii absolutnej i niewinności.”

„Wniebowzięcie jest windą, która unosi się dzięki ciężarowi martwego Chrystusa.”

„Wiem, co jem, nie wiem, co robię.”

„Sardele, które przeżuwam, mają w sobie coś z ognia, jakim płonę. W moim ciele mieszka geniusz. Zmusza mnie to do zwracania bacznej uwagi na rozkosze stołu; poddaję się więc przymusowi i jestem posłuszny tej „Świętej Inkwizycji”… Wszystko zaczyna się w ustach i poprzez nerwy szuka drogi do ciała.”

„Lubię laski, bo są symbolem niemocy. Tylko wielcy ludzie zdają sobie sprawę z tego, że sensacyjne osiągnięcia cechuje niemoc.”

„Sztuka nie jest podobna do futbolu: większość goli strzela się z najgorszych pozycji.”

„Salvadorze Dalí, teraz wiesz, że jeśli grasz geniusza, stajesz się nim.”

„Jeśli nie macie zamiaru studiować anatomii, sztuki rysunku i perspektywy, matematyki i estetyki oraz nauki o barwach, pozwólcie, że powiem wam, iż jest to bardziej objaw lenistwa niż geniuszu.”

„Kocham Galę bardziej niż matkę, bardziej niż ojca, bardziej niż Picassa, a nawet bardziej niż pieniądze.”

„Gdy maluję – szemrze ocean. Inni malarze pluskają się w wodzie fryzjerskiej.”

„Jestem siedliskiem geniuszu.”

„Jeśli jesteś przeciętny, nawet jeżeli usiłujesz malować bardzo, ale to bardzo źle, twoja przeciętność zostanie dostrzeżona.”

„Kandinsky? To rzecz nieunikniona: nigdy nie będzie rosyjskiego malarza. Kandinsky mógłby co najwyżej wyrabiać cudowne, zdobione emalią komórkową rączki do lasek.”