Roland Freisler - członek NSDAP, przewodniczący Trybunału Ludowego, zbrodniarz hitlerowski.
W sierpniu 1914 r. brał udział w wojnie jako podporucznik. W październiku 1915 roku trafił do niewoli rosyjskiej. Po zwolnieniu z syberyjskiego obozu podjął współpracę z bolszewikami, dochodząc do funkcji komisarza. Do Republiki Weimarskiej powrócił w 1920 r.
Freisler otrzymał tytuł doktora nauk prawniczych w roku 1922. Od 1924 roku był adwokatem w Kassel i radnym miejskim Bloku Narodowo-Socjalnego. Do NSDAP wstąpił w 1925 r. Stale brał udział w politycznych sprawach karnych. W marcu 1933 roku brał udział w szturmie na ratusz oraz budynek sądu w Kassel.
Jego pierwszą funkcją było stanowisko dyrektora ministerialnego w Pruskim Ministerstwie Sprawiedliwości. Od czerwca 1933 r. był sekretarzem stanu w tym ministerstwie. Rok później został sekretarzem stanu w połączonym Pruskim Ministerstwie Sprawiedliwości i Ministerstwie Sprawiedliwości Rzeszy. Był odpowiedzialny m.in. za kwestie personalne, ustawodawstwo karne i wykonywanie kar.
W 1939 roku Freisler naciskał na obostrzenie ustaw oraz zwiększenie roli sądów specjalnych jako „sądów doraźnych frontu wewnętrznego”. Wziął udział w konferencji w Wannsee w zastępstwie sekretarza stanu Franza Schlegelbergera, któremu powierzono kierowanie Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeszy.
W sierpniu 1942 r. został mianowany przewodniczącym Trybunału Ludowego . Przewodniczył w ponad 1200 procesach przeciwników politycznych, które kończyły się niemal wyłącznie wyrokami śmierci, stąd nazywano go "wieszającym sędzią". Wśród skazanych przez niego osób byli m.in. Hans i Sophie Schollowie.
Rozprawy prowadzone pod przewodnictwem Freislera, zwłaszcza gdy podsądnymi stali się uczestnicy spisku związanego z zamachem na Hitlera, charakteryzowały się grubiaństwem i brutalnością; wyzwiska i groźby pod adresem oskarżonych były w Trybunale Ludowym na porządku dziennym. Elementarne zasady sprawiedliwego procesu sądowego – takie jak domniemanie niewinności i prawo do obrony – były fikcją.
Trafiony odłamkiem, zginął podczas nalotu lotniczego na dziedzińcu Trybunału Ludowego w Berlinie 3 lutego 1945 r., nie stanął więc przed sądem w tzw. procesie prawników .
„Ty stary dziadu! Co tam majstrujesz cały czas przy tych spodniach?”
do Erwina von Witzlebena, który stanął przed sądem jako uczestnik zamachu 20 lipca (przed procesem odebrano mu sztuczną szczękę i szelki od spodni, które musiał przytrzymywać).
Źródło: Curt Riess, Procesy, które poruszyły świat. Od antyku do XX wieku, tłum. Paweł Piszczatowski, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2006, ISBN 9788389632296, s. 378.
do Ulricha hrabiego Schwerina von Schwanenfelda (uczestnika zamachu 20 lipca).
Źródło: Curt Riess, Procesy…, op. cit., s. 379.
do Josepha Wirmera (uczestnika zamachu 20 lipca).
Wariant: Tak, tak, tak, niezłe z pana ziółko! Czekał więc pan, aż zostanie powołany przez armię. Dokąd pana skierowano? Do pionu chemicznego! Nie miał pan wprawdzie pojęcia o chemii, ale przydzielono pana do jednostek, w których służba nie niosła żadnego niebezpieczeństwa! Wolał pan dostać karabin do ręki i iść walczyć na front? Wtedy może nie miałby pan takich rojeń! Proszę nie być bezczelnym! Bez trudu poradzimy sobie z takimi jak pan, Wirmer!… Niebawem piekło pana pochłonie. [do Josepha Wirmera (uczestnika zamachu 20 lipca). ]
Źródło: Curt Riess, Procesy…, op. cit., s. 381.
„Są przypadki, w których skrucha nic nie daje.”
na procesie Egberta Hayessena (uczestnika zamachu 20 lipca).
Źródło: Curt Riess, Procesy…, op. cit., s. 380.
do Erwina von Witzlebena.
Źródło: Curt Riess, Procesy…, op. cit., s. 378.
