Richelle Mead cytaty

strona 17

„Po chwili zniknął mi z oczu w nadciągającym zmierzchu. Obróciłam się i poszłam szukać Lissy. Z daleka usłyszałam krakanie. Brzmiało jak śmiech.”

„Seth sprawił, że zaczęłam wierzyć w dobro, ale ta nadzieja zniknęła wraz z naszą miłością.”

„Zerwanie nie oznacza, że przestaje się o kogoś dbać.”

„Długie życie nic nie znaczy, jeśli jest puste i nie ma celu. Lepiej przeżyć krótkie, ale wypełnione tym, co dla ciebie ważne.”

„Tylko dlatego, że coś nie wyszło, nie można zakładać, że na świecie nie ma innych ludzi do kochania. Miłość jest zbyt ważna, by iść bez niej przez życie.”

„Zresztą, czym tak naprawdę są dobro i zło? Tylko głupimi kategoriami. Głupimi kategoriami, które ograniczają ludzi, każą ich karać i nagradzać zależnie od tego, czy uda im się poskromić własną naturę, na którą tak naprawdę nie mają wpływu.”

„Miłość rzadko jest pozbawiona rys – stwierdził Carter. – Ludzie łudzą się, myśląc, że musi taka być. To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.”

„Chęć i potrzeba to dwie różne rzeczy.”

„Czasami więcej odwagi potrzeba, aby się wycofać, niż dalej walczyć.”

„Nie mierz przeszłości miarką teraźniejszości.”

„Przeklęta miłość nie jest tak wzniosła i cudowna, jak się wydaje.”

„Jednak nieszczęściem dobrego kłamcy jest to, że choć inni wierzą w jego słowa, on sam nie potrafi.”

„Powiedziałabym, że od powierzchownych gestów ważniejsze jest porozumienie. Możliwość szczerej rozmowy i podzielenia się myślami. Świadomość, że ten ktoś wie, co czujesz.”

„Mężczyzna musiałby posiąść sztukę czytania w myślach, chcąc tę swoją wybraną uszczęśliwić.”

„Drugie miejsce to tak naprawdę pierwszy przegrany.”

„Zatem, pobijając swoje własne rekordy odnośnie pakowania się w niebezpieczeństwo i lekkomyślnego zachowania, zerwałam bransoletkę Soni.
– Jestem Rose Hathaway.
Płacz i krzyki z widowni powiedziały mi, że moje przebranie zniknęło.”

„Największe rewolucje odbywają się w ciszy i w cieniu.”

„Roza – Jego głos miał tę sama cudowną niskość, ten sam akcent… tylko wszystko było zimniejsze. – Zapomniałaś o mojej pierwszej lekcji: Nie wahaj się.”

„Związek to symbioza. Potrzeba dwojga, żeby się udało, i dwojga, żeby się rozpadło.”

„Twarz Lissy błyszczała od łez. Miałam nadzieję, że moja przekazuje jak bardzo ją kochałam.
Z ostatnią iskierką życia, która mi została, próbowałam przemówić i dać Dymitrowi znać, że jego również kochałam, i że teraz to on musi ją chronić.
Nie sądzę by zrozumiał. Słowa strażniczej mantry były moją ostatnią świadomą myślą.
Oni są ważniejsi.”

„Czasami… czasem nie ma innego wyjścia, jak wybrać mniejsze! zło i po prostu cieszyć się tym, co mamy.”

„We wszystkim, co złe, jest coś dobrego. Zawsze jest nadzieja.”

„Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.”

„Czasem na to, czego pragniemy najbardziej, trzeba sobie zasłużyć cierpliwością i walką.”

„Dobrze znaleźć w mroku choć promyk nadziei.”

„Zrobiłem to, bo nienawiść nie może trwać w nieskończoność – odezwał się w końcu spokojnie. – Bo w końcu trzeba przebaczyć.”

„Zatem, pobijając swoje własne rekordy odnośnie pakowania się w niebezpieczeństwo i lekkomyślnego zachowania, zerwałam bransoletkę Soni.”

“Life, unfortunately, doesnʹt seem to care what we want. Act now while you can actually stop it from being a disaster.”

“Eddie became about one percent less tense.”

“Yes, I-- I think I love her. Is that nuts?”

“I didn't think my day could get any worse until my best friend told me she might be going crazy. Again.”

“I’m sorry ma’am,” I said. Really, I had no idea what else to say. I’d spent the weekend caught up in an epic battle to save humanity, and now… jean shorts?”

“I had no reason to get all goofy, just because the man was too good-looking for his own good.”

“Aubrey, crouching on a nearby counter, watched me with squinty eyes, apparently pondering why anyone would willingly immerse themselves in water ever, let alone for extended periods of time.”

“Your wit is always such a delight, Mr. Zeklos. I can barely contain myself around it.”

“Um, thanks,” she said. It was nice to see one woman finally immune to that accent. That wasn’t to say Rose wasn’t a sucker for accents. She just preferred hers from the other side of Europe.”

“You fixed yourself. You didn’t need me.”

“No, Sydney.” My voice was ragged. “I do need you. You have no idea how much I need you.”

“It was a nephilim.”

“A nephi-what?” asked Hugh, startled.

“Isn’t that a character on Sesame Street?” Peter spoke up for the first time.”

“Are we… does that mean… are we?”

“A year. We'd known each other only a year, but we'd lived a lifetime in it.”

“It'd be nice to have someone who understood some of the things that went on in my head.”

“They're waiting for you. Go on in." Adrian leaned close to Keith's ear and spoke in an ominous voice."If. You. Dare.”

“The book's always better than the movie.”

“Sure," said Adrian. "I bet going in there and kicking down the door will change their minds. Take Rose with you, and you guys'll make a really good impression.”

“It had to be one of the weirdest things in the universe that Lissa had never come close to suspecting my feelings for Dimitri but that Adrian had figured it out.”

“Everything Iʹd been taught about eluding someone came rushing back to my head. What I wanted to do more than anything was look around and see if I had a follower, but that would have definitely attracted attention.”

“He looked up at me with angelic eyes. "Doing what?"
"You know what. You're luring me in. You know I can't resist-”

“Even if I’d been wide awake, I knew Dimitri would’ve taken my suitcase anyway. That’s how he was, a lost remnant of chivalry in the modern world, ever-ready to help others.”

“He'd barely seen me coming, and despite the horribleness of what I'd just done, I kind of wished one of my instructors had been there to grade me on such an awesome performance.”

“I felt a strange fluttering sensation in my chest. Butterflies, cardiac arrest… it was hard to say what exactly.”

“What's going on?" I sat down on the bed and finished the last of the scone.
"Bad things," she said mischievously. "You'll approve.”

“Immortals are, by definition, immortal. End of story.”

“He thought there was no hope for him. Me? I can't imagine a world without hope.”

“Am I still married to a cat? (Adrian)”

“I've lost someone, too; someone I loved. I know how you feel."
- Does it get easier?
"Yes. But you'll never be the same again.”

“I'd do a lot of things to protect you.”