Pavao Pavličić cytaty

Pavao Pavličić – chorwacki pisarz, eseista, scenarzysta, krytyk literacki i tłumacz. Zawodowo zajmuje się badaniami literackimi nad starszą literaturą chorwacką, a oprócz tego pisze powieści kryminalne oraz książki dla dzieci.

Pavao Pavličić urodził się i wychował w Vukovarze. W latach 1965-1969 studiował komparatystykę literacką i język włoski na uniwersytecie w Zagrzebiu. Tam też od 1970 r. pracuje na wydziale komparatystyki literackiej. Jest autorem studiów teoretycznoliterackich , oraz opracowań, poświęconych problematyce starszej literatury chorwackiej .

Jako pisarz jest bardzo aktywny i sięga po rozmaite formy literackie: pisze powieści, opowiadania, felietony, eseje, scenariusze filmowe, itp. Dużą popularność zdobył sobie powieściami kryminalnymi; zyskał sobie nawet przydomek Zagrzebskiego Simenona. W powieściach, które mocno osadzone są w chorwackiej rzeczywistości, dość często nawiązuje do swych zainteresowań naukowych, np. w książce Koraljna vrata bohater jest filologiem, który udaje się na wyspę Lastovo w poszukiwaniu starych rękopisów i odnajduje tam zaginione fragmenty poematu Osman Ivana Gundulicia. Pavličić w atrakcyjną, żywo napisaną fabułę chętnie wplata elementy fantastyki.

Pavličić jest współautorem scenariuszy filmów: Ritam zločina – 1981, Treći ključ – 1983, San o ruži – 1986, Osuđeni – 1987, Orao – 1990 oraz Treća žena – 1997 ; Zločin u školi – 1982 ; Vukovar se vraća kući –1994 i Putovanje tamnom polutkom – 1995 . Wikipedia

✵ 16. Sierpień 1946

„Jeszcze zupełnie niedawno, gdy ktoś zadawał pytanie o miejsce mojego urodzenia, odczuwałem pewne zażenowanie. Nie dlatego, żebym się wstydził, że pochodzę z Vukovaru, Boże uchowaj; chodziło o to, że wiedziałem, iż odpowiedź postawi mojego rozmówcę w niezręcznej sytuacji; nie będzie miał pojęcia ani gdzie ten rozkoszny Vukovar się znajduje, ani o co w ogóle chodzi i dlatego szybko spróbuje zmienić temat. Albowiem dla wielu ludzi nazwa ta właściwie nic nie oznacza.; mylą sobie Vukovar z Vinkovcami, z Viroviticą, nawet z Bjelovarem, a jeśli już potrafią odnaleźć go na mapie, nie umieją powiedzieć o nim nic bliższego. Więc kiedy natkną się jeszcze na kogoś, kto na domiar złego urodził się w Vukovarze, wydaje im się, że mają do czynienia z osobą, której się w życiu nie poszczęściło. Tak jakby mówili: „Zatem Vukovar, cóż zrobić, nikt w końcu nie jest doskonały.””

Pavao Pavličić

Źródło: Miejsce na mapie, tłum. Magdalena Dyras

O Bogu , O ludziach , Pytanie