Paulo Coelho: Na czasie cytaty

„Czasem przegrywasz, innym razem wygrywasz, nieważne, liczy się walka o osiągnięcie tego, czego pragniesz. Tak więc powiedzmy, że przyjemność to wszystko, co robisz z entuzjazmem: może być w tym ból i cierpienie, ale to nie przekreśla tej podstawowej przyjemności, że wiesz, iż walczysz o to, co kochasz.”

„Czasem zło przychodzi pod maską dobra, lecz jego prawdziwym celem jest szerzenie zniszczenia.”

„Człowiek, który nie pragnie niczego, jest człowiekiem szczęśliwym.”

„Jest tylko jeden sposób nauki. Poprzez działanie.”

„Kiedy się czegoś mocno pragnie, to cały Wszechświat działa potajemnie na naszą korzyść.”

„W czoko jest spoko.”

„Mówią, że kiedy rodzi się człowiek z nieba spada dusza i rozpada się na dwie części. Jedna trafia do kobiety, druga do mężczyzny… Sens życia polega na dnalezieniu tej drugiej połowy.
Połowy swojej duszy.
Połowy siebie.”

„To czego szukamy, znajduje się zawsze w zasięgu naszego wzroku, wystarczy rozglądać się wokół uważnie i w skupieniu, żeby odkryć, dokąd Bóg chce nas zaprowadzić i w którą stronę najlepiej iść.”

„Na początku nie wierzymy w nic albo prawie w nic, następnie zaczynamy wątpić, że się pomyliliśmy, potem wszystko wydaje nam się znakiem, ale dopiero dużo później, kiedy ten sam znak napotykasz na swojej drodze wielokrotnie, choć wcale go nie szukałeś, dopiero wtedy zaczynasz rozumieć, że masz do czynienia z językiem, który wykracza poza rzeczywistość.”

„Największym dramatem człowieka jest konieczność wyboru, bo oczywiście wolałoby się mieć wszystko. Ale trzeba wybierać.”

„Gdy wody się uspokajają, wszystko wkoło nas staje się prostsze, my stajemy się bardziej otwarci, szlachetniejsi, a nasze gesty szerokie.”

„Wojownik światła walczy czasem z tymi, których kocha.
Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu.
Ma on w sobie dość sił, by pokonać trudności i iść dalej naprzód.”

„Każdy z nas chce się zaangażować, chce mieć przy swoim boku osobę, która będzie towarzyszyła mu w podziwianiu piękna Genewy, dyskutowała o życiu lub nawet jadła razem z nami kanapkę. Lepiej zjeść tylko pół kanapki, niż całą, nie mając w pobliżu kogoś, z kim można się czymkolwiek podzielić.”

„Gdy poruszamy się od źródeł (narodziny) do celu (śmierć), pojawiają się wciąż nowe pejzaże. Powinniśmy wychodzić im na spotkanie z radością, a nie ze strachem, bo bezcelowa jest obawa przed nieuchronnym. Rzeka przenigdy nie przestanie płynąć.”

„Wiele razy zdarzało mi się zboczyć z drogi własnej legendy. Wydaje mi się, że wszystkim nam się to zdarza. Schodziłem z mojej drogi przede wszystkim dlatego, że wszyscy wokół powtarzali mi, że bycie pisarzem jest niemożliwe. (…) A później kiedy zdałem sobie sprawę, że można iść w ślad za własną legendą, zacząłem bać się podążania ta drogą, ponieważ obawiałem się porażki. Dlatego moją pierwszą książkę napisałem w 1989 roku, gdy miałem 39 lat.”

„Przegrać i być pokonanym to nie to samo. Przegrywają ci, którzy nawet nie próbowali walczyć, a pokonani są ci, którzy byli zdolni do walki. I taka porażka nie przynosi wstydu. Może być trampoliną do nowych zwycięstw. I jak trafnie to określa José Saramago w twojej książce El amor posible, nigdy nie ma porażek ani zwycięstw ostatecznych, bo dzisiejsza porażka może być jutrzejszym zwycięstwem.”

„Wena sprawia, że poeta chodzi między straganami piękna, a wiara wyciąga za niego ręce.”

„Wojownika światła nie trzeba prosić, żeby dawał.
Wiedząc to, niektórzy mówią: „Ten, kto potrzebuje, powinien się o to upomnieć”.
Wojownik światła wie, że wielu ludziom nie udaje się – po prostu się nie udaje – poprosić o pomoc.”

„Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka – bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.”