Nicolás Gómez Dávila: Na czasie cytaty

„Kościół umiera. Musimy być sami z Bogiem. Modlitwa jest jedynym inteligentnym czynem.”

„Rozdział Kościoła od państwa może wyjść na dobre Kościołowi, jest jednak zgubny dla państwa, gdyż wydaje je na łup czystego makiawelizmu.”

„Aby rozpętać szatańską pychę demokraty wystarczy przez nieuwagę nadepnąć mu na odcisk.”

„Powszechne prawo wyborcze jest dziś mniej absurdalne niż było wczoraj: nie dlatego, żeby większości były lepiej wykształcone, ale dlatego, że gorzej wykształcone są mniejszości.”

„Człowiek jest dziś wolny jak zbłąkany wędrowiec na pustyni.”

„Jeśli jednostka obrabuje inną jednostkę, to nazywa się to „rabunkiem”. Jeśli czyni to grupa – „sprawiedliwością społeczną”.”

„Katolicyzm jest moją ojczyzną.”

„Demokratyczny smok zdechnie wówczas, gdy zamiast odrąbywać mu po kolei jego niezliczone macki przewiercimy mu jego móżdżek.”

„Demokrata drętwieje z przerażenia, gdy dowiaduje się o niezwykłej koalicji, która mu zagraża; gdy odkrywa, że klasyczność Sofoklesa sprzymierzyła się z romantyzmem Kierkegaarda, aby go potępić; gdy widzi, iż przy tym przedsięwzięciu biskupia pompa Bousseta paktuje z dionizyjskim ateizmem Nietzschego.”

„Lektura wyłącznie współczesnych autorów wysusza mózg.”

„Głupie idee posiadają twardość granitu.”

„Aby skłonić nas do ich przyjęcia, głupie idee przytaczają jako dowód olbrzymią publiczność, która je wyznaje.”

„Rewolucje przerażają, ale kampanie wyborcze wzbudzają obrzydzenie.”

„Historia świata nie jest historią postępu wolności, lecz historią jej niezliczonych poronień.”

„Miejski asfalt rodzi jedynie demokratów, biurokratów i dziwki.”

„Nadchodzą znowu epoki, w których przeżyje tylko to, co umie pełzać.”

„Przyglądając się dzisiejszemu Kościołowi (kler-liturgia-teologia) tradycyjny katolik najpierw się oburza, potem trwoży, a w końcu wybucha śmiechem.”

„Intelektualna wulgarność przyciąga wyborców jak muchy.”

„Współczesny Kościół traktuje wiernych jak wyborców. Entuzjazm wielkich mas przedkłada nad indywidualne nawrócenia.”