Mikołaj Sęp Szarzyński, rzadziej Sarzyński herbu Junosza – polski poeta przełomu epok renesansu i baroku, piszący zarówno w języku polskim, jak i w łacińskim, tłumacz Ludwika z Grenady; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej.
Uważany czasami za prekursora polskiego baroku i najwybitniejszego przedstawiciela nurtu metafizycznego w poezji polskiej tego okresu. Autor liryków patriotycznych, refleksyjno-filozoficznych sonetów, pieśni, epitafiów i erotyków utrzymanych w duchu manieryzmu.
Wikipedia
„Z wstydem poczęty człowiek, urodzony
Z boleścią, krótko tu na świecie żywie…”
Źródło: Sonet II, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 10.
przykład zastosowania inwersji; część fragmentu ze zwykłym szykiem wyrazów brzmiałaby: „Granice koronne i bronione od zdradnych sąsiad poczciwą zbroją dadzą sławą wiecznie żywą”.
Źródło: Pieśń IV. O cnocie szlacheckiej, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 28.
„Cóż będę czynił w tak straszliwym boju,
Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie?”
Źródło: Sonet IV. O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 12.
przykład eufonii – celowe powtarzanie tych samych głosek w bliskim sąsiedztwie.
Źródło: Epitaphium Rzymowi, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 45.
„I niemiłować ciężko, i miłować
Nędzna pociecha…”
Źródło: Sonet V. O nietrwałej miłości rzeczy świata tego, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 12.
„Pokój – szczęśliwość; ale bojowanie
Byt nasz podniebny…”
Źródło: Sonet IV. O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem, w: Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye, Kraków 1903, s. 11.
