Michel de Montaigne: Na czasie cytaty

„Błaznem jest ten, kto odtrąca uciechy, jakich natura mu dostarcza. Nie trzeba ani gonić za nimi, ani od nich uciekać – trzeba je przyjmować.”

„Żaden wiatr nie sprzyja temu, kto nie ma wyznaczonego portu.”

„Człowiek uczony nie jest uczony we wszystkim; ale rozumny człowiek jest we wszystkim rozumny, nawet w tym, czego nie wie (…).”

„Nie uczy się ludzi, jak być godnymi ludźmi.”

„Między nami mówiąc, zauważyłem że dwie rzeczy zawsze idą ze sobą w parze: podniebne myśli i przyziemne czyny.”

„Pracujemy nad wypchaniem naszej pamięci wiadomościami i pozostawiamy w zaniedbaniu wykształcenie sumienia i rozumienia świata.”

„Nie masz wiedzy tak trudnej jak umieć dobrze i wedle natury przeżyć to życie. Najdziksza ze wszystkich chorób, to gardzić naszą własną istotą.”

„Kwasy jak i słodycze małżeństwa trzyma mądry człowiek w tajemnicy.”

„Najpiękniejsze życie jest to, które kształtuje się na wzór pospolity i ludzki, z porządkiem, ale bez cudu i bez przekraczania miary.”

„Umiałeś obmyślić i poprowadzić swoje życie? Dokonałeś tedy największego dzieła ze wszystkich.”

„Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.”

„Poczucie dobrego i złego zależy w znacznej mierze od naszego o tym mniemania.”

„Zwyczaj może wszystko.”

„Kiedy miłość zmieni się w przyjaźń, wyparuje i zniknie.”

„Najmocniej wierzy się w to, o czym wie się najmniej.”

„Choćbyśmy nawet mogli stać się uczonymi uczonością drugich, mądrzy możemy być jedynie własną mądrością.”

„Gdy coś utrzymuję dziś i w to wierzę, utrzymuję to i wierzę całą moją wiarą; wszystkie moje władze i wszystkie sprężyny dzierżą się tego przekonania i poręczają je, czym tylko mogą; żadnej prawdy nie umiałbym ogarnąć ani strzec z większą pewnością niż tej oto; jestem jej oddany najoczywiściej. Ale, czyż nie zdarzyło mi się, nie raz, ale sto, ale tysiąc razy, ale co dzień, za pomocą tych samych narzędzi, w tych samych okolicznościach przyjąć za prawdę jakąś rzecz, którą później osądziłem za fałszywą.”

„Można żałować lepszych czasów, ale nie umykać przed dzisiejszymi.”

„Cycero powiada, iż filozofować jest nie co insze, jeno gotować się do śmierci.”