Marek Konecki: Na czasie cytaty (strona 3)

„Poronin – baza wypadowa taternika Lenina w góry Tatry.”

„Nie wstydźmy się okazywania swoich uczuć, działajmy, powiedziała. Z ulgą wyciągnąłem z tyłka pineskę na której siedziałem cierpliwie od dłuższej chwili i głośnio westchnąłem.”

„Do obśmiania została już chyba tylko śmierć. Mimo usilnych prób nie udało się jej do końca zbrukać dowcipem, utytłać w błocie banału, strącić z podestu powagi w otchłań trywialnego żartu. Obśmiano już dotkliwe cierpienie fizyczne i psychiczne innych. Religijne symbole, drogie totemy, święte obrazki i czułe miejsca. Obśmiano wysiłek bezpieniężny, krople potu na czole, w drodze do człowieka w sobie. Tylko śmierć jest ciekawa kolejnego żartu na swój temat. Gdy udany, bawi się dobrze i nie zawraca nigdy z drogi. Do ciebie, humorysto.”

„I co ty na to, zapytał go, gdy wychodzili po moim koncercie z Filharmonii. Chapeau bas, powiedział widząc mnie stojącego na ulicy z jeszcze ciepłym instrumentem pod pachą. Zdjął kapelusz, po tym jak przelatujący gołąb ozdobił nakrycie jego szlachetnej głowy beżowo-kremowym rzucikiem.”

„Jest kimś bardzo ważnym w moim życiu, powiedziała jaskółka, obniżając lot łagodnie nad łąką i wskazując człowieka, który kosił trawę. Kiedy lecę w jego pobliżu, to zawsze się wznoszę. Jakieś prądy wstępujące, bo ja wiem, trudno dociec. Nawet jak zanosi się na deszcz.”

„Ciekawy eksperyment, powiedział do mnie, widząc jak przyczepiam ciężkie ordery i odznaczenia, do skrzydeł tego zasłużonego dla poczty gołębia. Należy mu się szacunek, ale czy będzie teraz fruwał, zapytał z niepokojem. Nie przejmuj się stary, to emeryt, i tak daleko nie poleci.”

„Dziewczyna z taboriska
W wieczornej toalecie
Włosy czesała
Grzebieniem
Skalnej grani
Rankiem jasnym
Znów potargana czekała
Na dotknięcie gór”

„Spytałem ją, czy może go zastałem. Już go tutaj nie ma, powiedziała do mnie cicho, wskazując pusty pokój. Wczoraj żegnaliśmy go wszyscy. Przeszedł do historii.”

„Wszyscy po kolei składali wieńce i kwiaty. On jeden złożył swój autograf na jego trumnie. Pewnie tak z przyzwyczajenia.”

„Aby wydać debiutancką książkę, wziął kredyt hipoteczny na swój apartament w mieście. Teraz czyta te swoje, pięknie wydane strofy, w drewnianej chatce, na działce za miastem.”

„Atak był brutalny. Wybrali porę deszczową, by uderzyć w nasze stado. Rozproszyli nas wszystkich w koronach drzew. Pod wieczór uspokoiło się. Odeszli na sawannę. Długo lizałem naderwaną stopę i chłodziłem zbite ramię. Kropelki krwi ciekły po moim zarośniętym policzku. To oni uznali to terytorium za swoje, nie wiem dlaczego. Przegoniliśmy ich. Kiedyś widziałem z oddali jak robili to ludzie. Dobrze być czasem szympansem, nie pomyślałem sobie.”

„Różne ciekawe enuncjacje prasowe i telewizyjne podają jak poruszać się po globalnym świecie towarów, jakimi są ludzie. Co jest na, której półce od dołu do samej góry. Kupuję ten pomysł, sprzedam ci inny. Twój krecik zakochał się w mojej norce, stwierdziła bez ogródek, na łamach. Ja jestem takim twoim Fast Food, istnieję dla szybkich numerków ptaszka bez zobowiązań, zaistniała inna. Nie nadążasz. Nie szkodzi. Posegregują cię, zmielą, jeszcze się przydasz. Nawóz do ogrodów za wysokimi płotami, zawsze potrzebny.”

„Dzisiaj skończyła nam się kasa a to dopiero środek miesiąca. Mój drogi, powiedzmy sobie coś miłego. To pozwoli nam obojgu przetrwać do końca miesiąca.”

„Jego dzieło zapadło jak kamień w wodę. Powstały kręgi dyskusyjne.”

„Podpadłem jej. Nie pamiętam oczywiście nawet czym. Podała mi w rewanżu do wypicia koktajl. I nie była to bynajmniej jakaś cykuta starej daty. Napój okazał się trucizną, na czasie. To była kompozycja ze skrajnego egocentryzmu, kultu rywalizacji i wyścigów. Przeżyłem, ale do tej pory odbija mi się to czkawką tabelek, głupich list rankingowych i idiotyzmów jak opętańczy kult gwiazdorstwa.”

„Zamówiłem glizdy na lancz. Zestaw wykwintny. W modnej restauracyjce, w centrum miasta. Tuż obok biurowca. Na wszelki wypadek sprawdziłem. Były bez twarzy.”

„Reumatyzm – arka przymierza pomiędzy alpinistą i górami.”

„Kiedy wyłączyłem w telewizorze głupotę, nic nie było słychać.”

„Bacówka – dogodne miejsce w górach gdzie ma prawo zaskoczyć nas noc w towarzystwie właśnie spotkanej górołazki.”