Manuela Gretkowska: Na czasie cytaty

„Małżeństwo to mezalians, międzygatunkowy mezalians.”

„Ludzie umierają na śmierć. Przedmioty na nicość.”

„Czytam o ściągach internetowych. Gdzie te pisane ręcznie, kaligrafowane ściągawki mocowane kunsztownie gumkami pod mankiet. Pójście do sklepu i sięgnięcie po CD będzie niedługo gestem archaicznym.”

„Bycie kobietą nie jest żadną odwagą, to przymus, przed którym nie da się obronić.”

„Oszukujące banki, niedouczone sekretarki. Oczko wyżej to samo: redakcje, gdzie bezczelnie nie zezwalają na autoryzację, paranoicy, dopisujący swoją wersję Pigmalionów. Nieudani reżyserzy, nie tylko filmowi, ale i własnego życia. Paniusie „ja wiem lepiej”, poskręcani z chorej ambicji młodziankowie. Rodacy!”

„Śnieg jest zamarzniętą doskonałością, jego wielokątnej geometrii nie narusza żadne wzruszenie zapachu. w zimnej symetrii kształtów nie ma miejsca na chociażby najdelikatniejszy aromat.”

„W przyjaźni pociąga nas podobne. W seksie podnieca obcość. Miłość jest jednym i drugim. Pragnieniem podobieństwa i różnicy.”

„Po kilku latach wspólnego bycia razem, mieszkania, ciągle o nim marzę. Zakochanie jest w wyobraźni, więc tylko w myślach, nie naprawdę?”

„– Kocham go – mówi dobitnie, chociaż naprawdę powiedziała „jestem”. Miłość, kocham są pseudonimami bycia. Bez miłości nie wiem, kim jestem, jak się nazywam. Znam ten typ kobiet: ładne, wykształcone, niczego im nie brakuje, oprócz czipa uruchamiającego mechanizm porzuconej lalki. Tym czipem jest „miłość.””

„Nienawidzę niedzieli. Ten poświęcony rosołkiem zaduch. Ludzie wyłażący na spacery ze swoją bezmyślnością. Usprawiedliwieni infantylnością bełkotu, podgrzanego rodzinnym ciepełkiem.”

„Tabu myli się w Polsce z zakłamaniem.”

„Trochę normalności w supermarkecie. Ładuję sery, wodę. Dokładam paczkę papieru toaletowego – ostatnie ogniwo łańcucha pokarmowego. Nic na to nie poradzimy, jesteśmy otoczeni kurtyzanami potrzeb. Reklama to sztuka zrobienia laski szkieletowi.”

„Mieć dwadzieścia lat i trafić na granicę swej wszechmocy, jest początkiem ułomności zwanej dorosłością.”

„To jest mój dom, moja prywatność i wara wam od niej, bo płacę Juventusowi za monitoring. To są moje przekonania i kapliczka wam na drogę. Jak też chcecie taki dom, to sobie zaróbcie. Za nami jest ulica, to, co publiczne. Po niej możecie sobie chodzić, ale nie zbyt często, bo będziecie mi psuć krajobraz. Oddziela to wszystko płot, choć czasem żałuję, że nie ma na nim drutów kolczastych. W Polsce bardzo często brakuje solidnego płota. Zamiast niego stawiamy parawan, żeby ukryć to, co wstydliwe. A wstydliwe jest to, że nie ma równości kobiet i mężczyzn. A najbardziej bolesnym przejawem tej dyskryminacji jest to, że w Polsce niemal milion kobiet i dzieci jest maltretowanych. Przez tych, za którymi stoi siła fizyczna i mentalność. Gdyby była równość, to dopiero byśmy im spuściły wpierdol. Dlatego tak ważna jest nowoczesna edukacja z elementami sztuk walki. Dla mnie nowoczesna Polska to oko za oko, cios za cios.”

„Wyjechałam z Polski, żeby uciec z tego „trójkąta bermudzkiego”, bo Polacy żyją w wiecznym trójkącie: Matka Boska, Matka Polka i własna matka, a ojciec na cokole albo w rynsztoku. Mnie to nie interesuje, może jestem półsierotą.”

„Agresja jest efektem udomowienia człowieka.”

„Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.”

„Nie mogę spać, okaleczyłem sobie organ snu.”

„Bóg katolicki jest coraz częściej Bogiem osobistym. Takim pecetem niepodłączonym do serwera Watykanu.”