Han Gaozu, chiń. upr. 汉高祖; chiń. trad. 漢高祖; pinyin: Hàn Gāozǔ; Wade-Giles: Han Kao-tsu - pierwszy cesarz dynastii Han, panujący w latach 202 - 195 p.n.e.
Liu Bang, szerzej znany pod imieniem Gaozu, urodził się w chłopskiej rodzinie na terenie dzisiejszego Xuzhou. Kiedy w 209 p.n.e. wybuchła rebelia Chen Shenga przeciwko dynastii Qin został on jednym z wielu powstańczych dowódców. Walcząc pod przywództwem Xiang Yu Liu Bangowi udało się zająć rdzenne terytoria państwa Qin, wbrew jednak wcześniejszym obietnicom nie otrzymał ich jako swojego królestwa , lecz w 206 p.n.e. musiał się zadowolić skromniejszym królestwem Han z centrum w Hanzhongu. Liu Bang nie zaakceptował tej sytuacji i niezwłocznie wystąpił przeciwko Xiang Yu, zajmując należne mu według niego terytoria. W trakcie czteroletniej walki z Xiang Yu Liu Bang poniósł liczne klęski, opierając się jednak na dawnych ziemiach Qin oraz pomocy zdolnych doradców i dowódców, takich jak Xiao He i Han Xin, udało mu się stopniowo przeciągnąć na swoją stronę wszystkich innych królów Chin oraz w 202 p.n.e. ostatecznie pokonać przeciwnika. W tym samym roku Liu Bang przyjął tytuł cesarza a następnie podzielił Chiny na bezpośrednio podlegającą mu część zachodnią oraz dziesięć wasalnych królestw. W następnych latach kolejno wybuchały bunty ustanowionych przez niego królów, tak że do końca jego panowania wszyscy z wyjątkiem jednego zostali zastąpieni przez jego krewnych. W zakresie polityki zagranicznej Liu Bang został pokonany przez władcę Xiongnu Maoduna i zawarł z nim pokój ofiarowując mu rękę chińskiej księżniczki i trybut.
Wikipedia
✵
256 p. n. e. – 1. Czerwiec 195 p. n. e.
