Krystyna Siesicka: Na czasie cytaty

„Kiedy człowiek na kogoś czeka, czas wlecze się w nieskończoność.”

„Dziękuję, monsieur Martin, dojechaliśmy już do ostatniego przystanku, teraz ja wysiadam, a pan? Obojętne! W końcu to obojętne, co pan ze sobą zrobi! Są jeszcze na świecie dziewczęta, które staną jak wryte przed nie istniejącą zapałką, trzeba tylko znaleźć zakręt i zawołać magiczne zdanko! A ja? Ja poczekam jeszcze na swoją miłość. Może przyjedzie następnym pociągiem? Albo jeszcze późniejszym? A może nie przyjedzie wcale? Nie szkodzi, mam już wprawę w oczekiwaniu na pociągi, które nie przywożą nikogo.”

„Przy tobie jest nie tylko ten, kto obok ciebie staje, ale i ten, do którego ty podchodzisz.”

„Każde mieszkanie powinno mieć swój zapach, wtedy dopiero jest naprawdę mieszkaniem.”

„Nieoczekiwanie mogą splatać się wspomnienia, jak jedno z drugiego znienacka może się wywodzić. Nigdy nie wiadomo, co i kiedy może się człowiekowi przypomnieć.”

„Należy żyć tak, aby nie wstydzić się swojego miejsca w kogoś pamiętniku.”

„Do tej pory drażniły mnie dziewczęta, które (…) rysowały ten nieszczęsny narząd na marginesach wszystkich książek i zeszytów (…). Ogarnęło mnie przerażenie, kiedy dostrzegłam ten objaw u siebie.”

„Nie ma szczęścia na dwie osoby, każdy ma swoje własne, inne, prywatne.”

„Nie zawsze ludzie od siebie odchodzą. Czasami trwają obok siebie i to jest najgorsze.”

„(…) trzeba mi teraz trochę samotności, żeby sklecić siebie w jakąś całość, tak bardzo czuję się rozbita.”

„Pisano o mnie źle i dobrze. Niektórym bardzo przeszkadzało, że ja sama wolę o ludziach pisać dobrze niż źle i że wybieram ze świata to, co mi się w nim podoba, a to, co mi się w nim nie podoba – zostawiam innym.”

„Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.”

„I wtedy Tomek zrobił najgłupszą rzecz, jaką mógł zrobić: tak, jak przed chwilą obejmował Monikę, objął teraz Babetkę. Ciągle niezdecydowany, ciągle niepewny, ciągle rozdarty między tymi dwoma dziewczętami. Babetka odepchnęła Tomka łokciem i wysunęła się zręcznie z jego objęcia.
– Daj spokój. Gorąco.”

„Dopóki miłość pozostaje niemożliwa do opisania, dopóty jesteśmy ludźmi, a nie tylko mieszaniną kodu genetycznego, fizjologii, skoków adrenaliny i Bóg wie czego jeszcze! I nie mieszajmy liter alfabetu z miłością, bo zepsujemy albo miłość, albo alfabet.”

„Miłość nie miłość, musisz zachować swoją twarz. Nie wolno ci jej odwracać tylko do jednego człowieka.”

„(…) jak to dobrze, kiedy ma się koło siebie kawałek marynarki (…).”

„Czasami z ludźmi nie warto dyskutować, nie warto im tłumaczyć, jedyne co warto, to zostawić ich i odejść. Osamotnienie jest jedną z najcięższych kar, na które człowiek może skazać człowieka.”

„Ciekawe, Luizo, czy ty wyjdziesz za mąż tylko dlatego, ze jakiś chłopak będzie się podobał nam…”

„Nie miałam w sobie nigdy cech zdobywcy, przeciwnie – zawsze sama chciałam być twierdzą.”