Konfucjusz: Na czasie cytaty (strona 2)

„Jeśli nie będziesz nauczał kogoś, kto na to zasługuje, zgubisz człowieka. Jeśli nauczasz kogoś, kto na to nie zasługuje, trwonisz tylko swą wiedzę.”

„Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.”

„Spróbuj zapalić maleńką świeczkę zamiast przeklinać ciemność.”

„Wielki minister to ten, który służy władcy, gdy potrafi, a wycofuje się z urzędu, gdy nie umie obowiązkom podołać.”

„Nie to przyjaciel, który we krwi jest, w rodzie, lecz co się przyjacielem pokaże w przygodzie.”

„Wiedzieć, że wiemy, co wiemy, i że nie wiemy tego, czego nie wiemy – oto prawdziwa wiedza.”

„Kto nie potrafi się wywiązać ze swych obowiązków wobec żywych, ten nie zdoła ich spełnić wobec duchów przodków.”

„Jak mógłbyś duchom służyć, gdy jeszcze ludziom nie potrafisz?”

„Kto z różnych końców rzecz rozpoczyna, ten wszystko popsuć może.”

„Czyż jedynie urząd piastując można rządy sprawować?”

„Człowiek potyka się nie o góry, a o kretowiska.”

„Przekraczać granice to nie mniejszy błąd niż do nich nie dotrzeć.”

„Jak mógłbyś śmierć poznać, gdy jeszcze życia nie znasz?”

„Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy. Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe.”

„Przeciwko chytrym najlepszą bronią jest otwartość.”

„Kto się nie waha czynić wielkich obietnic, temu trudno przyjdzie się z nich wywiązać.”

„Kto nie potrafi spoglądać daleko, ten ma kłopoty blisko.”

„Nie uczyć człowieka dojrzałego jest marnowaniem człowieka. Uczyć człowieka niedojrzałego jest marnowaniem słów.”

„Komu sił nie starcza, ten ginie w połowie drogi.”