Kōji Kamoji – polski i japoński malarz, twórca obiektów i instalacji mieszkający i tworzący w Warszawie, w Polsce.
W latach 1953–1958 studiował w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio w pracowni profesorów Saburō Aso i Chōnana Yamaguchi. W 1959 roku przyjechał do Polski i podjął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego. Od 1965 roku aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym reprezentując polską sztukę współczesną.
Laureat Nagrody Krytyki im. C.K. Norwida w 1975 roku a w 2015 roku nagrody im. Jana Cybisa. Od 1967 roku współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie.
Forma charakterystyczna dla twórczości Kōji Kamoji przypomina swoją lapidarnością i skrótowością haiku, w których poeci utrwalali nastrój przemijania. Charakterystycznym i często używanym przez niego słowem jest „skupienie”, które dla tego artysty stanowi klucz do rozumienia kultury – zjawiska będącego głównym obiektem jego artystycznych rozmyślań i analiz. Twórczość Kamoji'ego przeważnie ma charakter sztuki in situ, w której nie bez znaczenia jest kontekst, w jakim jest prezentowana. Jego realizacje często stanowią obiekty i aranżacje dedykowane indywidualnym przestrzeniom.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/koji-kamoji
