Józef Szajna cytaty (5 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

Józef Szajna: 5 Cytatów 0 Polubień

Józef Szajna słynne cytaty

„Wokół mnie przez wiele lat przewijały się różne pojęcia, aż dorobiłem się jednego: „artysta kontrowersyjny.””

Józef Szajna

Źródło: Dorota Wyżyńska, Jubileusz Józefa Szajny, „Gazeta Wyborcza Warszawa”, 19 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjsz.htm

„Powstanie Warszawskie stało się krzykiem całego kraju na cały świat! – Umyj ręce! – piszę. Nie uczestniczyłem w Powstaniu Warszawskim. Byłem w obozie koncentracyjnym Buchenwald (1944 r.). Żyliśmy przedsmakiem nalotów amerykańskich. Warszawskie Powstanie przeżywaliśmy z dala od Warszawy. Budziło w nas otuchę, że Polska jeszcze nie zginęła. Z głośników płynęły wiadomości nadal pełne buty i kłamstwa – niemieckiej propagandy. Z podziwem, lękiem i z zazdrością myśleliśmy o odwadze i heroizmie innych. Oni walczyli.”

Józef Szajna

Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 202.

„Kiedy Gierek doszedł do władzy, uznano, że potrzebne są zmiany w kulturze. Tłumaczono mi: „Warszawa popadła w kulturalną mulinę”. Chciała odnowy artystycznej, ale jednocześnie się przed tym broniła. Słowo „odnowa” było przyjmowane z zadowoleniem, nowatorstwo – również, ale awangarda – niech pan Bóg broni.”

Józef Szajna

Źródło: Dorota Wyżyńska, Jubileusz Józefa Szajny, „Gazeta Wyborcza Warszawa”, 19 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjsz.htm

„Tragedia, smutek i nędza. I głód, i brak światła i terror, bo wielu ludzi we Lwowie znalazło się takich, którzy nie mieli tam swoich domów, ani miejsca zamieszkania, ani rodzin, ani krewnych, byli to uchodźcy z zachodu, między innymi my w grupie pięciu kolegów. (…) A Rosjanie – to była czarna noc nad miastem.”

Józef Szajna

o przeprowadzce do Lwowa podczas okupacji w 1939.
Źródło: Józef Szajna. Zapiski ze współczesności http://ninateka.pl/audio/jozef-szajna-zapiski-ze-wspolczesnosci-1-10, ninateka.pl

„Powstanie Warszawskie stało się krzykiem całego kraju na cały świat! – Umyj ręce!”

Józef Szajna

piszę. Nie uczestniczyłem w Powstaniu Warszawskim. Byłem w obozie koncentracyjnym Buchenwald (1944 r.). Żyliśmy przedsmakiem nalotów amerykańskich. Warszawskie Powstanie przeżywaliśmy z dala od Warszawy. Budziło w nas otuchę, że Polska jeszcze nie zginęła. Z głośników płynęły wiadomości nadal pełne buty i kłamstwa – niemieckiej propagandy. Z podziwem, lękiem i z zazdrością myśleliśmy o odwadze i heroizmie innych. Oni walczyli.
Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 202.