John Irving: Na czasie cytaty (strona 3)

„(…) bierzemy udział w wielkim rejsie dookoła świata i w każdej chwili może nas zmyć z pokładu.”

„Zabić się to tyle, co dowieść, że mimo wszystko myślało się poważnie.”

„Jest najpiękniejsza, najbardziej niedostępna, ale zarazem najbardziej bezbronna – i najtwardsza.”

„Szlag by trafił tego Donalda Justice! Sam napisał wszystkie dobre zdania, a innym nic nie zostawił!”

„Bainbridge – mruknął, ale było za późno na to, żeby nawiązać przyjazne stosunki. Całe lata za późno. Za późno od tamtej nocy, kiedy Garp odgryzł Bonksersowi ucho i przespał się z Cushie w szkolnej infirmerii, nigdy jej w gruncie rzeczy nie kochając. Odkąd nie przyszedł na jej ślub ani nawet na pogrzeb.”

„Wypadki rządzą światem.”

„Zobaczysz, wszystko będzie dobrze. Ach, te kłamstwa, które pomagają nam zasnąć!”

„Cóż, kto jak kto, ale pisarze wiedzą najlepiej, że umrzeć to czasem niełatwa sprawa.”

„Nie była to jego mocna strona: być tolerancyjnym w stosunku do nietolerancyjnych. Ludzie szaleni doprowadzali go do szaleństwa.”

„Babka nie odezwała się słowem, dopóki nie wróciliśmy do Pensjonatu Grillparzer, gdzie zauważyliśmy, że pod drzwiami WC jest szpara stopę czy może nawet więcej i że przypominają dolną połowę drzwi amerykańskiego pisuaru saloonu z westernów. – Całe szczęście, że skorzystałam z toalety w restauracji – odezwała się babka. – Coś odrażającego! Będę musiała wytrzymać całą noc, żeby się nie wystawiać na widok publiczny, gdzie każdy przechodzący mógłby sobie oglądać moje kostki.”

„Wracając do gdybania: co by było, gdyby Ucz wyjechała do Związku Radzieckiego? Ale jak twierdzi pewien poeta, gdyby ziemia była płaska, ludzie ciągle by z niej spadali. Oczywiście poeta ten dobrze wie, że niezależnie od jej kształtu ludzie i tak z niej spadają.”

„– Mylisz się – odparła. (Wiele lat później oświadczyła: „Psychologia jest dobra dla roślin”).”

„Córka Thalhammera przypominała Garpowi Helen, ale zupełnie nie wyobrażał sobie, jakby mógł się z nią umówić; fakt, że jej ojciec dopiero co leczył go na trypra, wydał mu się przeszkodą nie do pokonania – pomimo optymistycznego poglądu Thalhammera, że ludzie są zdolni przystosować się do wszystkiego. Garp wątpił, czy Thalhammer byłby zdolny przystosować się do tego.”

„Ale może zarazem ma poczucie winy, jest upokorzony i czuje przytłaczającą odpowiedzialność (a to znów nie jest taki dobry nastrój do czytania – pomyślał Garp). Wiedział w każdym razie, że nie jest to nastrój do pisania.”

„Była wdzięczna; po raz od czasu wypadku czuła, że została uratowana przed szaleństwem rozpaczy, jaka ją przytłaczała po stracie Walta.”

„Liścik Margie do Garpa brzmiał: „Pana żona jest zaangażowana z Michaelem Miltonem”. Margie Tallworth miała wyrosnąć na osobę mówiącą „odszedł” zamiast „umarł”.”

„Frank po powrocie dzwonił do mnie, jak zwykle zniesmaczony.(…) Przed chwilą nagrała mi na sekretarkę wybitnie obrzydliwy tekst! (…) Jest już w takim wieku, że przestało jej być z tym do twarzy, jeżeli kiedykolwiek było.”

„Smutek zawsze na wierzch wypływa.”

„Zdumiało mnie, kiedy Ucz skinęła głową, jakby przyznawała mu rację.”