Joanna Chmielewska: Na czasie cytaty

„Swoją drogą chłopak jak brzytwa, ale wał. Przeciwpowodziowy…”

„(…) piwo, wielki mi znowu alkohol (…).”

„Ta dama – upewnił się – to wasza mać?”

„(…) podobno powaga jest tarczą głupców (…).”

„(…) na jaki plaster mi te chabry, maki i kąkole?”

„Pozostałe kury kradzieżą nie przejmowały się zbytnio, ale służyły właśnie jako element wizji lokalnej i nie podobało im się to.”

„Poza głębokim przekonaniem, że powinnam dostać Nagrodę Nobla za rozweselanie społeczeństwa, innych ambicji nie mam. Jak zaczną się śmiać, przestaną się bić!”

„(…) tylko sprawdź, czy nie przygnieciesz małych, przestraszonych myszek.
– Chromolę myszki.”

„Akurat rozwodziłam się z moim mężem. I pomyślałam sobie, że może mieć do mnie pretensje, bo szargam jego nazwisko po literaturze, jego zdaniem podrzędnej.”

„Przy okazji powyważam trochę otwarte wierzeje do stodoły i napiszę także i to, co jest powszechnie znane…”

„Głodny chłop do żadnej pracy się nie nadaje.”

„Telewizja przywykła do tego, że każdy marzy o tym, żeby, za przeproszeniem, wetknąć gębę w kamerę i objawić się na ekranie. Ci wszyscy ludzie, zdaniem telewizji, powinni na czworakach się przeczołgać z Żoliborza na Mokotów, a potem tam koczować przez trzy dni. I nie przyszło im do głowy, że mogą istnieć takie wyjątki jak ja. Ja nie chcę być oglądana. Mi na tym wcale nie zależy, ja się sobie nie podobam. Nie jestem od występów.”

„Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty.”

„A ile kobiet naprawdę umie gotować, ile ma na to czas, siły i chęci…?”

„Ja lubię realia. Jestem w gruncie rzeczy reportażystką i bardzo łatwo mi się tworzy fikcję na bazie czegoś konkretnego. Najłatwiej jest trochę przerobić swoich znajomych, przyjaciół… Z tym, że z reguły oni są uprzedzani wcześniej i zgadzają się na to.”

„Nie za bardzo skomplikowane, jak na jedną osobę? (…)
– Trudno, żebym się podzieliła na kilka sztuk dla przyjemności idioty.”

„Każde zwierzę da się wytresować. Mężczyznę też.”

„W połowie łanu ryczący bawół zatchnął się i zrezygnował, rączy jeleń zaś znikł osłonięty krzewami tarniny i dzikich róż.”

„Niech mnie pluskwa podepcze, jak tam się nie objawią baby w diademach brylantowych.”