Jiřina Hauková , poetka czeska.
Była córką Karela Hauke, wydawcy i dziennikarza lokalnej gazety w Přerov. Ukończyła tamtejsze gimnazjum, podjęła następnie studia filologiczne w zakresie anglistyki i bohemistyki w Brnie. Pracowała również w gazecie "Obzor" w Přerov. Studia, przerwane w czasie II wojny światowej, kontynuowała później na Uniwersytecie Karola w Pradze , tym razem w dziedzinie anglistyki i estetyki. Podjęła następnie pracę w Ministerstwie Informacji, a od 1950 zajęła się literaturą.
Jako poetka była związana z Grupą 42 , obok m.in. Ivana Blatnego i swojego męża, znanego krytyka sztuki Jindřicha Chalupecký'ego. Po 1968 była objęta cenzorskim zakazem publikacji, jej utwory ukazywały się w drugim obiegu lub poza krajem. Była cenioną tłumaczką literatury angielskiej, m.in. Edgara Allana Poe, T.S. Eliota , Emily Dickinson, Johna Keatsa, Dylana Thomasa.
W 1996 wspólnie ze Zbynkiem Hejdą otrzymała nagrodę literacką im. Jaroslava Seiferta za całokształt twórczości.
W 1997 została odznaczona Medalem Za zasługi I stopnia.
Na język polski była tłumaczona przez Leszka Engelkinga, który blok jej wierszy włączył do swej antologii Maść przeciw poezji .
Wikipedia
„Otwieram usta
na pocałunek,
który nie nadejdzie.”
Źródło: A co dalej (1946), tłum. Leszek Enkelking
„Kiedyś spadniemy głową w dół,
żeby nas ziemia mogła uspokoić,
żeby nas trawa mogła przewyższyć.”
Źródło: Niekiedy spadamy głową w dół, 1970, tłum. Leszek Enkelking
