Jerzy Maksymiuk cytaty

„Muszę widzieć twarz człowieka, z którym rozmawiam. To tak jak z dyrygowaniem, nie wyobrażam sobie, bym miał dyrygować na odległość za pomocą kamery. Muszę widzieć muzyka, słyszeć jego oddech, zobaczyć, jak układa się frak, suknia, grymas na twarzy, czuć atmosferę sali i skrzypienie instrumentów. Kiedy muzyk nie patrzy na dyrygenta, jest to krępujące i niepokojące.”

Jerzy Maksymiuk

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmaksymiuk.htm

„Rocznic nie lubię, żadnych świąt, podczas których mam się cieszyć. Nie lubię sylwestra, bo nie lubię wszystkiego, co nakazane, ustalone z góry.”

Jerzy Maksymiuk

Źródło: „Viva!”

„Nie można było pracować dłużej tak intensywnie. Zresztą, jak się jest zbyt długo z tymi samymi ludźmi, to zaczyna się dziać coś złego. Poza tym repertuar kameralny jest ograniczony. Ciągle proszono mnie o serenady Czajkowskiego i Dworzaka, Wariacje Brittena i Divertimento Bartóka. Graliśmy te utwory znakomicie, każda nuta była naprawdę moja, ale jak długo można robić to samo? Teraz jestem symfonikiem, nie kameralistą.”

Jerzy Maksymiuk

o zrezygnowaniu ze współpracy ze stałym zespołem.
Źródło: „Studio” 1992, nr 1

„(…) jestem raczej smutnym człowiekiem. Wesołego tylko udaję przy ludziach.”

Jerzy Maksymiuk

Źródło: „Gazeta w Bydgoszczy”, 7 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmaksymiuk1.htm