„W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego.”
ostatnie słowa św. Jacka.
Źródło: o. Marian Kanior OSB, Jacek. Święty dominikanin, Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 62.
Jacek Odrowąż – polski duchowny katolicki, dominikanin, misjonarz, kaznodzieja, święty Kościoła katolickiego oraz historyczny patron Polski. Był pierwszym Polakiem, który wstąpił do nowo utworzonego Zakonu Kaznodziejskiego. Święty Jacek Odrowąż i jego towarzysze byli pierwszymi dominikanami w Polsce. Ewangelizował ludność Karyntii, Moraw, Czech, Polski, Rusi i Prus. Nazywany był przeto Apostołem Słowian, Apostołem Ludów Słowiańskich, Apostołem Północy, Światłem Północy lub Światłem ze Śląska.
Wywodził się z możnej rodziny o tradycjach chrześcijańskich. Przyjął habit dominikański w Rzymie od założyciela zakonu, św. Dominika. Wracając do Polski, wspólnie z towarzyszami założył klasztory we Friesach, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu. Osiadłszy w Krakowie, zorganizował klasztor w kościele św. Trójcy, a następnie udał się na Pomorze i założył placówkę w Gdańsku. W 1228 roku podążył na Ruś i spędził tam około pięciu lat. Z Rusi ponownie udał się na Pomorze, aby nawracać Prusów. Ostatnie lata życia spędził w Krakowie.
Prowadził życie aktywne, wielokrotnie zmieniał miejsce pobytu; kilkukrotnie przemierzył Polskę pieszo. Już za życia otoczyła go sława cudotwórcy. Żywił głęboki kult Matki Bożej. Walnie przyczynił się do ustanowienia Zakonu Kaznodziejskiego w Polsce i podniesienia poziomu życia religijnego ludności polskiej. Został ogłoszony świętym przez papieża Klemensa VIII w 1594 roku. Był siódmym dominikaninem i piątym Polakiem wyniesionym na ołtarze.
Wikipedia
„W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego.”
ostatnie słowa św. Jacka.
Źródło: o. Marian Kanior OSB, Jacek. Święty dominikanin, Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 62.
słowa wypowiedziane na dzień przed śmiercią
Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków – Katowice 2007, s. 190.
do mieszkanki Gruszowa imieniem Felicja, która po długim pożyciu małżeńskim nie mogła doczekać się dziecka; wedle tradycji, dzięki modlitwie św. Jacka urodziła syna.
Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków – Katowice 2007, s. 178.
do mieszkańców Kościelca, zrozpaczonych zniszczeniem zboża przez gradobicie; wedle tradycji, następnego dnia zboże się podniosło.
Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków – Katowice 2007, s. 178.
„Niech Pan Jezus, który udzielił światła ślepemu z urodzenia i wam też udzieli daru wzroku.”
wypowiedziawszy te słowa, św. Jacek przeżegnał się i przywrócił wzrok dzieciom kobiety o imieniu Witosława, której dwoje dzieci, bliźnięta, były niewidome od urodzenia.
Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków – Katowice 2007, s. 179.
z tymi słowami św. Jacek przywrócił życie chłopcu, który dzień wcześniej utonął w Wiśle.
Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków – Katowice 2007, s. 72.