Iwan Panfiłowicz Biełow, ros. Иван Панфилович Белов − komandarm I rangi Armii Czerwonej.
Od 1913 roku był podoficerem w Armii Imperium Rosyjskiego. Walczył w I wojnie światowej. Od lutego 1917 roku był członkiem lewicowej frakcji eserowców oraz przewodniczącym Komitetu żołnierskiego 1 Syberyjskiego pułku zapasowego w Taszkencie. Pułkiem dowodził w czasie rewolucji październikowej. Członek Rady Turkiestańskiej 1917-1919 i członek Turkiestańskiego Komitetu Wykonawczego w latach 1918-1921. W 1918 komendant twierdzy Taszkent i dowódca garnizonu. Po zdławieniu lewoeserowskiego powstania w Taszkencie wyszedł z partii lewych eserów. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji od 1919. Mianowany zastępca dowódcy Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1919 naczelny dowódca Wojsk Republiki Turkiestan. W końcu 1919-1920 dowódca dywizji w Bucharskiej Grupie Wojsk. W latach 1921-1922 zdławił bunt na Kubaniu. W 1923 roku ukończył Wyższe Kursy Akademickie, po czym dowodził dywizją, korpusem i okręgami wojskowymi: Północno-Kaukaskim , Leningradzkim , Moskiewskim i Białoruskim .
Asesor w procesie marszałka Michaiła Tuchaczewskiego, komandarmów I rangi: Jony Jakira i Ijeronima Uborewicza, komandarma II rangi Augusta Korka oraz komkorów: Roberta Ejdemana, Witowta Putny, Borisa Feldmana i Witalija Primakowa.
Był odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. Sądzony i stracony w okresie wielkiej czystki w ZSRR.
Wikipedia
„Jutro posadzą mnie na ich miejscu.”
Biełow był asesorem w procesie Michaiła Tuchaczewskiego i 7 skazanych na karę śmierci generałów.
Źródło: Paweł Wieczorkiewicz, Noty biograficzne w: Fenomen Stalina, tłum. Maria Kotowska, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, s. 177.