Honoriusz Balzac: Człowiek

„Człowiek uczyni wiele, aby go kochano. Uczyni wszystko, aby mu zazdroszczono.”

„Człowiek z głową, raz zyskawszy punkt zaczepienia, dochodzi do wszystkiego, kiedy sam zechce!”

„Człowiek może iść od niechęci do miłości; ale skoro zaczął od miłości, a doszedł do niechęci, nie powraca już do miłości nigdy.”

„Człowiek, który dwa razy w życiu się kaja, jest strasznym obłudnikiem.”

„Człowiek jest mniej nieszczęśliwy, gdy nie jest nieszczęśliwy sam.”

„Człowiek dochodzi do czegoś jedynie pod żelazną ręką konieczności.”

„Jeśli miłość jest dzieckiem, przywiązanie jest dojrzałym człowiekiem.”

„Człowiek nie jest ani dobry, ani zły.”

„Życie to praca, rzemiosło, którego trzeba się nauczyć. Kiedy człowiek, przebywszy wszystkie bóle życia, nauczył się go wreszcie, fibry jego hartują się i nabywają pewnej gibkości, która pozwala im panować nad swą wrażliwością.”

„Przed trzydziestką uczciwość i talent są jeszcze jakąś hipoteką. Później nie można już polegać na człowieku.”

„Nie nieznośniejszej rzeczy niż człowiek szczęśliwy.”