Guy de Maupassant cytaty

strona 2

„Oko nasze, podobnie jak i serce ma swoje nienawiści i sympatie, z których nam się częstokroć wcale nie zwierza, narzucając je tajemnie, ukradkiem naszemu humorowi.”

„Odkąd człowiek myśli i odkąd umie swe myśli wypowiadać i pismem utrwalać, czuje, że ociera się nieustannie o tajemnice, niezbadane dla jego grubych i niedoskonałych zmysłów i stara się wysiłkami inteligencji uzupełnić bezsilność swoich organów. Kiedy ta inteligencja pozostawała jeszcze w stanie pierwotnym, obcowanie człowieka z fenomenami niewidzialnego świata przybierało formy banalnych okropieństw. Stąd wzięła początek ludowa wiara w rzeczy nadnaturalne, legendy o duszach pokutujących, o wróżkach, gnomach, straszydłach itp.”

„Spotkania z ludźmi czynią życie warte przeżycia.”

„Jakaż to szczególna rzecz, pokusa! Spoglądasz na jakiś przedmiot i powoli czujesz,że rzuca na ciebie urok, wznieca niepokój, zyskuje nad tobą moc, jak twarz kobiety. Przenika cię jego czar, dziwny czar, płynący z kształtu, barwy, wyglądu; i już go kochasz, pragniesz, pożądasz. Ogarnia cię potrzeba posiadania, potrzeba z początku łagodna, jak gdyby nieśmiała, ale która rośnie, staje się gwałtowna, nieodparta.”

„Niewątpliwie samotność jest niebezpieczna dla czynnego umysłu. Potrzebujemy wokoło siebie ludzi, którzy myślą i mówią. Kiedy jesteśmy sami, zaludniamy pustkę widziadłami.”

„Wszystkie portrety wiedzą, że się na nie patrzy, i odpowiadają oczyma - oczyma, które widzą, myślą, które nas prześladują, nie odrywając się od nas ani na chwilę od naszego wejścia do pokoju, gdzie są, aż pokąd go nie opuścimy.”

„Nie jestem wariatem, ale mam wygląd wariata, jak ludzie, którzy zastanawiali się więcej niż inni, którzy trochę, odrobinę przekroczyli granice przeciętnego myślenia.”

„Odkąd człowiek myśli - przeczuwał i lękał się zawsze nowej istoty, silniejszej niż on spadkobierczyni swojej na ziemi, i że odczuwając jej bliskość a nie będąc zdolnym przeniknąć natury tego władcy, stworzył, pod wpływem swojej trwogi, cały fantastyczny tłum tajemniczych tworów, widm niepochwytnych, zrodzonych z lęku.”

„Żałuję ludzi, którzy nie znają miodowego miesiąca kolekcjonera z świeżo nabytym bibelotem. Pieścisz go oczyma i dłonią, jak gdyby był ciałem, co chwila powracasz do niego, myślisz o nim stale, niezależnie od tego, dokąd pójdziesz, co robisz. Wszędzie towarzyszy ci jego drogie wspomnienie, na ulicy, u znajomych; a kiedy wracasz do siebie, biegniesz, aby wpatrywać się weń z czułością kochanka, zanim jeszcze zdjąłeś rękawiczki i kapelusz.”

„A jednak to bardzo głupie być wesołym w ustalonym dniu na mocy dekretu rządowego.”

„Czyż jednak wiadomo, kto jest mądry, a kto szalony w tym życiu, gdzie rozsądek często powinien zwać się głupotą, a szaleństwo geniuszem?”

„Tym, co mężczyzna ceni u kobiety, która mu się długo opierała, nie jest jej cnotliwość – lecz jego własny upór.”

„Przy królach mamy wojnę na zewnątrz, przy republice będziemy mieć ją wewnątrz.”

„Ten pomyleniec wydał mi się mniej głupi od zwykłego rentiera.”

„Jakże słaby jest nasz umysł i jakże szybko mąci się i płoszy, gdy tylko zaskoczy nas jakiś niezrozumiały, drobny fakt!”

„Kobiety bowiem nie należą do żadnej rasy i do żadnej warstwy społecznej, a urodzenie i rodzinę zastępują im piękność i wdzięk. Hierarchię wśród nich stwarza jedynie wrodzona subtelność, wykwint instynktów i bystrość umysłu, dzięki którym dziewczęta z ludu stają się równe wielkim damom.”

„Człowiek, który nie ma nic do powiedzenia, troszczy się bardzo o to, w jakiej formie to powiedzieć.”

„Niezależnie od rzeczy, którą chce się wyrazić, istnieje tylko jeden czasownik, by ją ożywić i jeden przymiotnik, by ją zakwalifikować.”

„Miała wdzięk i świeżość, wdzięk trochę niezdarny, a świeżość trochę pospolitą, ale ostatecznie była to ładna dziewczyna, mogąca zarówno wzbudzić pożądanie, jak je zaspokoić.”

„Zubożono wyobraźnię podpatrując świat niewidzialny. Nasza ziemi wydaje mi się dzisiaj jakimś opuszczonym, pustym i ogołoconym globem. Nie ma już wierzeń, które nadawały jej poetyczność.”

„Z zakochanymi to tak jak z pijakami – kto pił, pić będzie, kto kochał, kochać będzie. Jest to kwestia temperamentu i tyle.”

„Małżeństwo stanowi nieraz doskonałe wyjście z trudnych sytuacji. Wyjście i fortecę, w której można się zabarykadować przeciw zbyt uporczywej rozpaczy…”

„(…) Obcowanie z kimś może być przyjemne tylko wtedy, gdy nie znamy go całkowicie, gdy pozostało w nim jeszcze coś z tajemnicy, coś niedocieczonego, gdy jest on dla nas odrobinę niepokojący i niedostępny.”

„Są choroby, w których wszystkie sprężyny naszej istoty fizycznej wydają się jakby połamane, energie unicestwione, muskuły zwiotczałe, kości rozmiękłe jak ciało, a ciało płynne jak woda.”

„Jakże głęboka jest tajemnica Niewidzialnego! Nie możemy jej zbadać nędznymi zmysłami, ani oczyma, które nie potrafią dostrzec ani tego, co zbyt małe, ani tego, co zbyt duże, ani co zbyt bliskie i co zbyt dalekie, ani mieszkańców gwiazd, ani mieszkańców kropli wody… ani uszyma, które zwodzą, gdyż przekazują drgania powietrza w postaci dźwięcznych tonów.”

„Gdzie – i kiedykolwiek miłość do dwóch kobiet uważa się za usprawiedliwioną, tłumaczy się ją zazwyczaj męskim upodobaniem do kontrastów.”

„Lud jest stadem głupców, to idiotycznie cierpliwych, to zrewoltowanych dziko. Powiedzą mu: - „Masz się bawić!” - bawi się. Powiedzą mu: - „Idź się bij z sąsiadami!” - idzie się bić: - „Głosuj za cesarzem” - oddaje głos cesarzowi; „głosuj za republiką” - odda głos republice.
Ci, co nimi kierują, są także głupcami, z tą różnicą, że zamiast słuchać ludzi, słuchają zasad, które już przez to samo są głupie, jałowe i fałszywe, że są zasadami, to znaczy ideami, uchodzącemi za pewne i niezmienne - na tym świecie, gdzie nie ma nic pewnego, ponieważ światło jest złudą, ponieważ złudą jest dźwięk.”

„Życie? Ciężki kwadrans złożony z uroczych chwil.”

„Wsiądź do dorożki i jedź nią, rozmawiając przy tym z dorożkarzem, tak długo, aż będziesz w stanie powiedzieć, czym się ten dorożkarz różni od każdego innego dorożkarza w Paryżu.”

“Night was a very different matter. It was dense, thicker than the very walls, and it was empty, so black, so immense that within it you could brush against appalling things and feel roaming and prowling around a strange, mysterious horror.”

“There is only one good thing in life, and that is love. And how you misunderstand it! how you spoil it! You treat it as something solemn like a sacrament, or something to be bought, like a dress.”

“You have the army of mediocrities followed by the multitude of fools. As the mediocrities and the fools always form the immense majority, it is impossible for them to elect an intelligent government.”

“Broad daylight does not encourage the apprehension of horror.”

“Great minds that are healthy are never considered geniuses, while this sublime qualification is lavished on brains that are often inferior but are slightly touched by madness.”

“In the kingdom of the blind the one-eyed man is king.”

“We love our mother unknowingly, and only realize how deep-rooted that love is at the ultimate separation.”

“We live always under the weight of the old and odious customs … of our barbarous ancestors.”

“Any government has as much of a duty to avoid war as a ship's captain has to avoid a shipwreck.”

“Legitimized love always despises its easygoing brother.”

“With women there is neither caste nor rank, for beauty, grace and charm take the place of family and birth. Natural ingenuity, instinct for what is elegant, a supple mind are their sole hierarchy, and often make of women of the people the equals of the very greatest ladies.
Mathilde suffered ceaselessly, feeling herself born to enjoy all delicacies and all luxuries.”

“A man forced to spend his life without ever having the right, without ever finding the time, to shut himself up all alone, no matter where, to think, to reflect, to work, to dream? Ah! my dear boy, a key, the key of a door which one can lock — this is happiness, mark you, the only happiness!”

“Since governments take the right of death over their people, it is not astonishing if the people should sometimes take the right of death over governments.”

“They held up to admiration all those women who from time to time have arrested the victorious progress of conquerors, made of their bodies a field of battle, a means of ruling, a weapon; who have vanquished by their heroic caresses hideous or detested beings, and sacrificed their chastity to vengeance and devotion.
All was said with due restraint and regard for propriety, the effect heightened now and then by an outburst of forced enthusiasm calculated to excite emulation.
A listener would have thought at last that the one role of woman on earth was a perpetual sacrifice of her person, a continual abandonment of herself to the caprices of a hostile soldiery.
The two nuns seemed to hear nothing, and to be lost in thought. Boule de Suif also was silent.”

“What would have happened if she had not lost that necklace? Who knows? who knows? How strange and changeful is life! How small a thing is needed to make or ruin us!”

“Military men are the scourges of the world.”

“I have come to the conclusion that the bed comprehends our whole life; for we were bom in it, we live in it, and we shall die in it.”

“Let them respect my convictions, and I will respect theirs!”

“That was perhaps the only woman I have ever loved — no — that I ever should have loved. Ah, well! who can tell? Circumstances rule one. And then — and then — all passes.”

“There are in France some fifty thousand young men of good birth and fairly well off who are encouraged to live a life of complete idleness. They must either cease to exist or must come to see that there can be no happiness, no health even, without regular daily labor of some sort … The need of work is in me.”

“The count uttered several rather risky witticisms, but so tactfully were they said that his audience could not help smiling. Loiseau in turn made some considerably broader jokes, but no one took offence; and the thought expressed with such brutal directness by his wife was uppermost in the minds of all: "Since it's the girl's trade, why should she refuse this man more than another?"”

“No one looked at her, no one thought of her. She felt herself swallowed up in the scorn of these virtuous creatures, who had first sacrificed, then rejected her as a thing useless and unclean.”

“In the cold light of the morning they almost bore a grudge against the girl for not having secretly sought out the Prussian, that the rest of the party might receive a joyful surprise when they awoke. What more simple?
Besides, who would have been the wiser? She might have saved appearances by telling the officer that she had taken pity on their distress. Such a step would be of so little consequence to her.
But no one as yet confessed to such thoughts.”

“At first no one spoke. Boule de Suif dared not even raise her eyes. She felt at once indignant with her neighbors, and humiliated at having yielded to the Prussian into whose arms they had so hypocritically cast her.”

“I was hard hit. I wanted to ask this little girl to marry me. If we had passed eight days together, I should have done so! How weak and incomprehensible a man sometimes is!”

“Let us protest and let us be angry, let us be indignant, or let us be enthusiastic, Schopenhauer has marked humanity with the seal of his disdain and of his disenchantment.
A disabused pleasure-seeker, he overthrew beliefs, hopes, poetic ideals and chimeras, destroyed the aspirations, ravaged the confidence of souls, killed love, dragged down the chivalrous worship of women, crushed the illusions of hearts, and accomplished the most gigantic task ever attempted by scepticism. He spared nothing with his mocking spirit, and exhausted everything. And even to-day those who execrate him seem to carry in their own souls particles of his thought.”

“I took the book from him reverently, and I gazed at these forms incomprehensible to me, but which revealed the immortal thoughts of the greatest shatterer of dreams who had ever dwelt on earth.”

“I did not love her, I did not even know her. And for all that, I was touched and conquered. I wanted to save her, to sacrifice myself for her, to commit a thousand follies! Strange thing! How does it happen that the presence of a woman overwhelms us so? Is it the power of her grace which enfolds us? Is it the seduction of her beauty and youth, which intoxicates one like wine?
Is it not rather the touch of Love, of Love the Mysterious, who seeks constantly to unite two beings, who tries his strength the instant he has put a man and a woman face to face?”