George Corley Wallace – amerykański polityk, czterokrotny gubernator południowego stanu Alabama, a także czterokrotny kandydat na urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych . W latach 60. i później był ważną figurą na amerykańskiej scenie politycznej.
Wallace pochodził z okręgu Barbour w południowo-zachodniej Alabamie. Był trzykrotnie żonaty, ze swą pierwszą żoną Lurleen Wallace miał czwórkę dzieci. W czasie II wojny światowej służył w lotnictwie.
Karierę polityczną rozpoczął w 1946, kiedy został wybrany posłem do izby niższej legislatury stanu Alabama. W 1948 był delegatem na konwencję wyborczą partii demokratycznej. Stanął wtedy w opozycji do kandydata właściwej organizacji partyjnej, ówczesnego prezydenta Harry’ego Trumana i wraz z grupą południowych demokratów, poparł gubernatora Karoliny Południowej Stroma Thurmonda . Warto odnotować, że Truman mimo odmówienia mu poparcia tak ze strony konserwatywnego, jak i liberalnego skrzydła partii, wygrał wybory.
W 1958 daremnie starał się o nominację alabamskiej organizacji demokratów na gubernatora, pokonany w prawyborach przez przyszłego gubernatora Johna Pattersona. W 1962 ponowił próbę, uzyskał nominację i wygrał w tym zdominowanym ówcześnie przez demokratów stanie.
Jako gubernator reprezentował tendencje konserwatywne i rasistowskie, stał w wyraźnej opozycji wobec ówczesnego liberalnego kierownictwa partii i prezydentów Kennedy’ego i Johnsona. W 1963 osobiście zagrodził drogę dwojgu Murzynom, którzy chcieli się zapisać do stanowego college'u. Dopiero stanowcza interwencja rządu federalnego zmusiła go do ustąpienia. Zasłynął z zaciekłej obrony segregacji rasowej, brutalnego rozpędzania pokojowych demonstracji murzyńskich . W 1964 bezskutecznie usiłował uzyskać nominację swojej partii na prezydenta. Nominację tę bez trudu zdobył wówczas prezydent Lyndon Johnson.
W wyborczym roku 1966 Wallace musiał uwzględnić zakaz stanowej konstytucji sprawowania funkcji gubernatora dwie kadencje z rzędu. Kiedy nie udało mu się zmienić tego przepisu, wystawił kandydaturę swojej chorej na raka żony Lurleen i po jej zwycięstwie nadal rządził stanem.
W 1968 ponownie kandydował na prezydenta, tym razem jako kandydat niezależny. Odwoływał się do dziewiętnastowiecznego ruchu populistycznego, sprzeciwiającego się bankierom z północy, wielkim plantatorom, bogaczom. W wyborach listopadowych uzyskał ponad 9 milionów głosów i zwyciężył w kilku stanach południowych, zdobywając w Kolegium Elektorów 46 głosów. Było to jednak za mało, aby – jak liczył – uniemożliwić wybór prezydenta i przenieść głosowanie do Kongresu , gdzie mógłby stać się „języczkiem u wagi”. Wówczas jego kandydatem na wiceprezydenta był emerytowany generał Curtis LeMay, pod którego dowództwem służył Wallace w czasie wojny.
Wallace bez powodzenia ubiegał się o zdobycie nominacji w latach 1972 i 1976. W czasie jednego z wieców wyborczych w kampanii 1972 Arthur Bremer dokonał na niego nieudanego zamachu, w wyniku którego Wallace został sparaliżowany do końca życia i musiał poruszać się na wózku inwalidzkim.
Wallace pełnił też funkcję gubernatora Alabamy w latach 1971-1979 i 1983-1987. W czasie ostatniej kadencji porzucił stanowisko rasistowskie i przeszedł na pozycje bardziej liberalne, zjednując sobie nawet pewien odsetek wyborców murzyńskich. Prezydent Jimmy Carter stawiał go często jako wzór zmiany sposobu myślenia.
Wallace zmarł 13 września 1998 w stolicy stanu Montgomery.
Także w Polsce wyświetlano film biograficzny George Wallace, opowiadający o życiu gubernatora. Drugą żonę Wallace’a grała w nim Angelina Jolie.
== Przypisy ==
✵
25. Sierpień 1919 – 13. Wrzesień 1998
•
Natępne imiona
George Corley Wallace Jr.
