Źródło: Konferencja młodych judaistów, „Alma Mater”, nr 101, marzec 2008, s. 80.
Eleonora Bergman – polska historyk architektury, w latach 2007–2011 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Stefana Bergmana i Aleksandry z domu Kuczkowskiej . Jej siostrą była Zofia Bergman-Zarębska , biolog, docent w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.
Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po studiach pracowała w Instytucie Urbanistyki Architektury, a następnie w Pracowniach Konserwacji Zabytków. Współpracowała z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk, prowadząc pomiary zabytków architektury w wielu regionach Polski. Jest autorką i współautorką licznych studiów historyczno-urbanistycznych do planów zagospodarowania miast, głównie na Mazowszu i Śląsku
Od połowy lat 80. zajmuje się zabytkami kultury żydowskiej, ich historią i dokumentacją. W 1997 w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii za rozprawę Orient w architekturze synagog na ziemiach polskich w XIX i na początku XX wieku. Była stypendystką Międzynarodowego Centrum Badań nad Ochroną i Konserwacją Dziedzictwa Kulturowego w Rzymie i dwukrotnie Memorial Fundation for Jewish Culture w Nowym Jorku. Od 1991 pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym, którego w latach 2007–2011 była dyrektorem. Współautorka projektu upamiętnienia granic warszawskiego getta.
Od 1 listopada 2009 jest członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Członek Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau.
25 października 2012 została odznaczona krzyżem kawalerskim orderu Legii Honorowej.
Źródło: Konferencja młodych judaistów, „Alma Mater”, nr 101, marzec 2008, s. 80.