Chuck Palahniuk: Na czasie cytaty

„Cały świat poszatkowany opłotkami i ograniczeniami szybkości, podzielony na strefy, obłożony podatkami i regulacjami prawnymi, a wszyscy zarejestrowani, pod kontrolą, znani z adresu i nagrań. I gdzie tu miejsce na przygodę, no chyba że taką, którą da się kupić? Na kolejce górskiej. W kinie. Przecież wiadomo, że dinozaury nie pożrą dzieci. Publiczność na pokazach próbnych wykluczyła możliwość wszelkich poważnych katastrof. A skoro szansa na realną katastrofę, realne ryzyko, nie istnieje, nie mamy też szansy na realne zbawianie. Realne porywy. Realne podniecenie. Na frajdę. Odkrycie. Innowację.
Prawo, dzięki któremu jesteśmy bezpieczni, to samo prawo skazuje nas na nudę.
Nie mając dostępu do prawdziwego chaosu, nigdy nie osiągniemy prawdziwego pokoju.
Oby nie było gorzej, bo lepiej nie będzie.”

„Jesteśmy niekochanymi dziećmi historii, wychowanymi na telewizji, która przez lata wmawiała nam, że pewnego dnia zostaniemy milionerami i gwiazdami filmowymi, i gwiazdami rocka, ale tak się nie stanie. I to właśnie teraz do nas dociera. I strasznie nas to wkurza.”

„Żyjemy i umieramy, a cała reszta to tylko złudzenie. Całe to gadanie o uczuciach i wrażliwości to jedno wielkie kurze łajno. Zmyślone, subiektywne, emocjonalne brednie. Nie ma duszy. Nie ma Boga. Są tylko decyzje, choroby i śmierć.”

„Wszystko zgodnie z sugestiami mojej mamy. W następnym tygodniu zaczynam zapisywać rozmaite szczegóły. […] Najlepsi ludzie piją whiskey, mówi.”

„Gdy siedzę w korku, serce bije mi z normalną szybkością. Nie jestem sam. Utknąwszy tam, mogę uchodzić za normalnego człowieka, który wraca do żony i dzieci, który ma dom. Mogę udawać, że moje życie jest czymś więcej niż tylko czekaniem na kolejną katastrofę. Że wiem, jak funkcjonować. Tak samo, jak dzieci bawią się w dom.”

„Jeśli nieszczęście rodzi natchnienie, to Misty powinna być u szczytu swoich możliwości.”

„Prawdziwi ludzie udają nieprawdziwych ludzi z wyimaginowanymi problemami, a prawdziwi ludzie oglądają to, żeby zapomnieć o prawdziwych problemach.”

„Okres Oświecenia to już przeszłość. Teraz żyjemy w epoce Oszustwienia.”

„Naprawdę, nic nie jest niewłaściwe. Przynajmniej w naszym przekonaniu. W naszej własnej rzeczywistości. Nigdy nie zamierzacie zrobić nic niewłaściwego. Nigdy nie mówicie nic niewłaściwego. We własnym przekonaniu zawsze macie rację. Wszystkie wasze działania – to, co robicie, co mówicie albo jak chcecie być postrzegani – automatycznie stają się właściwe w chwili, gdy decydujecie się wprowadzić je w życie.”

„Myślisz, że może gdybyś pracował ciężej i szybciej, mógłbyś powstrzymać napór chaosu, ale potem któregoś dnia wymieniasz na tarasie żarówkę z pięcioletnią gwarancją i uświadamiasz sobie, że wymienisz tu żarówkę może jeszcze z dziesięć razy, zanim umrzesz.”

„Rodzice są jak Bóg, bo chcesz wiedzieć, że oni istnieją, i chcesz, żeby aprobowali twoje życie, ale odwiedzasz ich tylko, kiedy masz kłopoty i czegoś potrzebujesz.”

„Musisz ryzykować życie, by okazano ci miłość. Jeśli chcesz być uratowany, musisz otrzeć się o śmierć.”

„Żeby tworzyć prawdziwą sztukę, trzeba poznać smak cierpienia.”

„Co ci z tego przyjdzie, że nauczysz się podnosić do kwadratu i pierwiastkować trójkąt, jeżeli jakiś terrorysta nagle strzeli ci w łeb?”

„Katastrofa jest naturalną częścią mojej ewolucji – szeptał Tyler – w kierunku tragedii i unicestwienia. (…) – Zrywam moje przywiązanie do rzeczy fizycznych i dóbr materialnych – szeptał Tyler – bo tylko niszcząc siebie, mogę uruchomić całą moc ducha. (…) – Wyzwoliciel, który zniszczy moją własność – powiedział Tyler – walczy o uratowanie mojego ducha. Nauczyciel, który usuwa z mojej drogi wszelką własność, uczyni mnie wolnym.”

„Obym tak nigdy w pełni się nie zrealizował. Obym tak nigdy nie zaznał zadowolenia. Obym tak nigdy nie stał się idealny.”

„Gówno to już estetyczny banał.”

„Dzwoni facet z informacją, że zawalił algebrę. Żeby nie wyjść z wprawy, mówię mu: Powieś się. Dzwoni kobieta i mówi, że jej dzieci źle się zachowują. Bez chwili namysłu mówię jej: Powieś się. Człowiek dzwoni, żeby powiedzieć, że samochód nie chce mu zapalić. Powieś się. Kobieta dzwoni i pyta, o której godzinie zaczyna się ostatni film. Powieś się. – Czy to numer pięć pięć pięć trzynaście dwadzieścia siedem? – pyta.”

„Rzeczy, które posiadasz w końcu zaczynają posiadać ciebie.”