Charles Maurras: Katolicyzm

„Mój katolicyzm ogranicza się do nienawiści do protestantów, Boga. Jestem bardziej papistą aniżeli katolikiem, bardziej poganinem aniżeli papistą. Ale wszystko to jest przecież to samo, kiedy się temu dobrze przyjrzymy.”

Charles Maurras

fragment listu do o. Penona, 1893 r.
Źródło: A. Budzanowska, Charles Maurras – twórca nacjonalizmu integralnego, Księgarnia Akademicka, Kraków 2014, s. 76.

O Bogu

„Nie byłem nigdy człowiekiem wierzącym; byłem głuchy, lecz dzięki inteligencji doceniłem muzykę języka prowansalskiego; byłem naznaczony nihilizmem filozofów, takich jak Schopenhauer, lecz dzięki sile swojego pragnienia przekonałem się do zalet tradycyjnej polityki; jestem agnostykiem, zafascynowanym polityczną siłą i trwaniem Rzymu, lecz powracam do pewnych form katolicyzmu.”

Charles Maurras

Źródło: Le mont de Saturne. Conte moral, magique et policier, Paryż 1950, s. 127.

O inteligencji , O sile

„Wszystkie faworyzowane przez nas idee – ład, tradycja, dyscyplina, hierarchia, autorytet, ciągłość, jedność, praca, rodzina, korporacja, decentralizacja, autonomia, organizacja pracy, są konserwowane i doskonalone przez katolicyzm. Tak jak katolicyzm wieków średnich znalazł wykończenie w filozofii Arystotelesa, tak samo nasz naturalizm społeczny odnajduje w katolicyzmie swoje najtrwalsze i najdroższe mu zasady.”

Charles Maurras

Źródło: L’Action française et la Religion catholique, s. 33.

O rodzinie , O wieku

„Kościół katolicki, Kościół porządku – to były dla nas synonimy do tego stopnia, że mówiliśmy „książka katolicka”, by powiedzieć „książka piękna, klasyczna, napisana zgodnie z rozumem powszechnym i wielowiekowym obyczajem cywilizowanego świata”; odwrotnie zaś – książka protestancka znaczyła chaotyczną dzikość. (…) Luter jest ikonoklastą, tak jak Tołstoj i Rousseau. Ich marzeniem jest zdeptać formy i podzielić umysły. To marzenie antykatolickie. Natomiast marzenie o zebraniu, wola zjednoczenia nawet u niekatolików świadczy o przyjaźni wobec katolicyzmu.”

Charles Maurras

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 61

O przyjaźni , O książkach , O woli

„Ludzie mylą się często co do istoty i natury powodów, dla których niektóre umysły areligijne lub pozbawione wiary mają dla katolicyzmu wielki szacunek, prowadzący do wielkiego przywiązania. (…) Istotny jest byt moralny, do którego wznosi się myśl, kiedy usta wypowiadają imię Kościoła rzymskiego. (…) Starzec w białych szatach, siedzący na samym szczycie katolickiej hierarchii, może przypominać władców, jednak przez większość czasu jego władza to pełnienie pokojowej funkcji przewodnika chóru, dyrygującego śpiewem, który chórzyści rozumieją. Zewnętrzny porządek nie kończy pojęcia katolicyzmu, jego harmonia idzie dalej. (…) Zasady rządzące wnętrzem organizacji odnajdują się w ścisłości krytycznych wyborów, racjonalnych opinii, jakie logika dogmatu nakazuje wiernym. Obowiązują hierarchiczne stopnie, na których spoczywają majestatyczne autorytety. Wszystko to, co człowiek może otrzymać od wiary Kościoła, dostaje proporcjonalnie, wedle stopnia ważności, użyteczności i dobroci. Nic w świecie nie może się równać z tym ciałem złożonym z zasad tak prostych, podporządkowanych jednej idei, że wszyscy ci, którzy zgodzą się tę wielkość uznać, nie będą mogli nigdy się tłumaczyć, że zbłądzili z powodu niewiedzy czy nieświadomości.”

Charles Maurras

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 59

O ludziach , O wierze , O myślach , O naturze

„Trzymam się bezwzględnie katolicyzmu, zwłaszcza z uwagi na moje życie wewnętrzne, dla osobistej dyscypliny mego ducha, jako subiektywnej syntezy najdoskonalszej, jaka może być zbudowana.”

Charles Maurras

Źródło: V. Nguyen, Maurras a „L’Observateur français” ou le ralliement avant le ralliement, „Études maurrassiennes” 5/1986, 658.

O życiu