Źródło: Adam Węgłowski, Żywe trupy. Prawdziwa historia zombie, Kraków 2016, s. 58.
Charles Leclerc:
1
Cytat
0
Polubień
Charles Leclerc cytaty
Charles Victoire Emmanuel Leclerc – generał francuski z czasów rewolucji i wczesnych wojen napoleońskich.
Urodził się jako potomek starej arystokratycznej rodziny francuskiej, której męscy potomkowie od wielu pokoleń służyli w wojsku. W roku 1792 wstąpił do batalionu ochotniczego w okręgu Seine-et-Oise. Wyróżnił się w czasie oblężenia Tulonu i został mianowany kapitanem. W tym czasie zwrócił na niego uwagę Napoleon Bonaparte i powierzył mu ważne funkcje dowódcze w czasie kampanii w Niderlandach i przy przekroczeniu Alp. W roku 1796 Leclerc był już zastępcą szefa sztabu armii francuskiej we Włoszech. Po bitwach pod San Giorgio i Rivoli został mianowany generałem.
W roku 1798 poślubił siostrę Napoleona, Paolinę, i w tym samym roku objął funkcję szefa sztabu armii marszałka Berthiera w czasie walk o Rzym. Leclerc odegrał bardzo ważną rolę przy zamachu stanu Napoleona w dniu kalendarza rewolucyjnego 18 Brumaire – jego grenadierzy rozpędzili Radę Pięciuset, która nie chciała przekazać Napoleonowi władzy Pierwszego Konsula. Napoleon nagrodził go za to stopniem generała dywizji przy Armii Renu, a po pokoju w Lunéville mianował go dowódcą francuskiego korpusu ekspedycyjnego który otrzymał zadanie stłumienia murzyńskiego powstania we francuskiej części wyspy San Domingo. Po trzech miesiącach walk powstanie stłumiono, ale po niedługim czasie wybuchło na nowo. Francuscy i polscy żołnierze Leclerca byli dziesiątkowani przez choroby, szczególnie przez żółtą febrę, na którą zapadł też generał. Leclerc przekazał dowództwo generałowi Rochambeau i wycofał się na pobliską wyspę Tortugę, gdzie zmarł 2 grudnia 1802. Również brat Leclerca, Louis Nicolas Marin Leclerc des Essarts był na San Domingo.
Z Paoliną Bonaparte generał Leclerc miał syna Dermide’a, który zmarł w 1806 roku w wieku 8 lat.
W 1869 roku w celu uczczenia osoby Charles’a Leclerca został wystawiony pomnik w jego rodzinnej miejscowości Pontoise.
Wikipedia
✵
17. Marzec 1772 – 2. Listopad 1802
