Antonio Salieri – włosko-austriacki kompozytor, kapelmistrz i pedagog urodzony w Republice Weneckiej, który jednak całe swe dorosłe życie spędził w Wiedniu jako poddany dynastii Habsburgów.
Salieri znacząco przyczynił się do rozwoju XVIII-wiecznej opery, kształtując wiele charakterystycznych cech ówczesnego teatru muzycznego, zaś jego muzyka wywarła wpływ na twórczość wielu ówczesnych kompozytorów. Autor 39 oper oraz licznych symfonii, kantat, mszy i oratoriów.
Mianowany na stanowisko kapelmistrza opery włoskiej przy dworze cesarskim, które piastował w latach 1774–1792, przyczynił się do dominacji języka włoskiego w operze wiedeńskiej. W czasie swojej kariery komponował również dla teatrów operowych w Wenecji, Rzymie i Paryżu. Jako nadworny kapelmistrz od 1788 do 1824 był odpowiedzialny za oprawę muzyczną dworskich uroczystości, jubileuszy oraz najwyższej rangi wydarzeń, jak choćby Kongres Wiedeński. Był jednym z najbardziej cenionych i popularnych pedagogów muzycznych swoich czasów.
Od początku XIX wieku muzyka Salieriego powoli znikała z repertuarów i słuchana była coraz rzadziej, aż do lat 80. XX wieku, kiedy za sprawą filmu Amadeusz Salieri częściowo odzyskał dawną sławę. Dziś jego utwory cieszą się rosnącą popularnością, a część jego oper wróciła na sceny.
Wikipedia
Salieri in a conversation with Hüttenbrenner on June 8, 1822, quoted in Alexander Wheelock Thayer, Salieri: rival of Mozart (1989), p. 150
