Antoine de Saint-Exupéry: Na czasie cytaty (strona 4)

„Burze, mgły, śnieżyce, jeszcze nie raz dadzą ci popalić. Myśl wtedy o tych, którzy już doświadczyli tego przed tobą. Powtarzaj sobie: „Jeżeli inni przez to przeszli, to znaczy, że można przez to przejść.””

„Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.”

„Istnieje tylko jeden luksus prawdziwy – luksus związków ludzkich.”

„Prawdziwą wartość ma jedynie szacunek wroga.”

„Nie sądźcie o ich zdolnościach wyłącznie na podstawie przejawianych uzdolnień w określonym kierunku. Ten bowiem dojdzie najdalej i osiągnie najwięcej, kto trudził się wbrew swej naturze.”

„Niestety, gra idzie przeciwko ludziom, a w tej grze istotny sens rzeczy tak mało znaczy. Wygrywa się lub traci się na pozorach – marne wygrane i marne straty. I w rezultacie jest się skrępowanym pozorami przegranej.”

„Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności.
Wystarcza, że Ona jest.”

„Nie będę słuchał, jakie są pobudki twojego postępowania: nie masz języka, który by to wyraził.”

„Kiedy widzę przed sobą człowieka, nieważne jest, ile wie. Człowiek to nie encyklopedia. Ale ważne, kim jest.”

„Bo każda sprzeczność jest niedostatkiem natchnienia.”

„Niezgodni w poglądach na metody, łatwo możemy zapomnieć, że zdążamy ku temu samemu celowi.”

„Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.”

„Co mnie obchodzi, że Bóg nie istnieje; Bóg przydaje człowiekowi boskości.”

„Naprawdę istnieje tylko jedna radość: obcowania z ludźmi.”

„Odrzekam się więc pisania z pogwałceniem reguł. Niech pisarz robi, co chce, ale niech wyraża się w zgodzie z regułami, gdyż tylko wtedy reguły trwają jak fundament.”

„Przyjaciel to przede wszystkim człowiek, co nie sądzi. Mówiłem ci, że to ten, co otwiera drzwi przed włóczęgą i jego kulą, i kosturem postawionym w kącie, i nie każe mu tańczyć po to, aby tańczącego oceniać. A jeśli włóczęga opowiada o wiośnie widzianej po drodze, przyjaciel to ten, co przyjmuje w siebie wiosnę.”

„Jeśli zaś chcemy natchnąć siłą człowieka, który się wplątał w wątpliwości, i nie wie, jak dalej postępować, trzeba go wyzwolić. Wyzwolić zaś, to tyle co go wyrazić. A wyrazić, to znaczy odkryć przed nim język, który jest zwornikiem sklepienia jego sprzecznych pragnień. Człowiek rozdzierany sprzecznościami siada w oczekiwaniu, żeby przeminęły, i cierpi śmiertelnie. Ale jeżeli jeszcze pogłębisz te sprzeczności, w zniechęceniu i z niesmakiem położy się spać.”

„Gwiazdy to małe, lśniące promyki zsyłające marzenia.”

„Doskonałość jest osiągnięta nie wtedy, gdy nie można nic już dodać, ale wtedy, gdy nie można już nic zabrać.”