Źródło: Magia i religia. Szkice z antropologii religii, Wyd. Nomos, Kraków 2004.
Andrzej Wierciński – polski antropolog, etnolog, religioznawca, kabalista.
Studiował w latach 1948-1951 na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo fizykę, po czym pod koniec pierwszego roku studiów przeniósł się na antropologię fizyczną. Jako student został asystentem w Instytucie Nauk Antropologicznych i Etnologicznych. Pracę magisterską poświęcił przedhistorycznej ludności południowej Syberii. W 1957 roku obronił pracę doktorską dotyczącą dziedziczenia indywidualnych cech typu rasowego. Rozprawa habilitacyjna dotyczyła genezy ludności egipskiej okresu przeddynastycznego.
Był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego i autorem setek prac drukowanych w prasie specjalistycznej na temat antropologii ogólnej i antropologii religii, w szczególności etnogenezy Słowian, starożytnego Egiptu i przedhiszpańskiego Meksyku, zmian mikroewolucyjnych w Polsce, teorii symbolizacji i teorii kultury. W 1959 współorganizował wyprawę naukową do Egiptu, gdzie został zatrudniony jako łącznik między PAN a egipskim National Research Centre. Od 1978 roku kierował Zakładem Antropologii Historycznej Instytutu Archeologii UW, od 1993 Katedrą Antropologii Ogólnej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach; wykładał także w Instytucie Religioznawstwa UJ w Krakowie i na wielu uniwersytetach zagranicznych jako visiting professor, m.in. w Kairze, Paryżu, Waszyngtonie i Los Angeles. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.
W ostatnich latach życia zajmował się gematrią. Od czasów szkolnych był bliskim przyjacielem Jerzego Prokopiuka, w młodości związany z kręgiem skupionym w Komorowie wokół antropozofa, uczonego i mistyka Roberta Waltera.
Źródło: Magia i religia. Szkice z antropologii religii, Wyd. Nomos, Kraków 2004.