Aleksander I Romanow cytaty (14 cytatów)

Aleksander I Romanow: 14 Cytatów 0 Polubień

Aleksander I Romanow słynne cytaty

„Panie Boże! Czyżby było prawdą, że królowie cierpią przed śmiercią bardziej niż zwykli ludzie?”

Aleksander I Romanow

ostatnie słowa
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, op. cit., s. 19.

„Moim jedynym pragnieniem był zawsze związek Francji i Rosji, chciałbym bardzo porozumieć się z pierwszym konsulem, którego szczery charakter jest mi dobrze znany.”

Aleksander I Romanow

odpowiedź na kurtuazyjny list, który wysłał mu Napoleon I Bonaparte z okazji koronacji cara w 1801
Źródło: Roman Daszczyński, Nie igraj z Azjatą, „Ale Historia Extra” nr 1 (1), listopad 2012, s. 28.

„Car Aleksander I Romanow otrzymał raz od biednego jeszcze wtedy poety Cheaplera tomik poezji z dedykacją. Podziękował mu w ten sposób, że kazał związać setkę banknotów storublowych na kształt książki i – umieściwszy na karcie tytułowej napis: „Poezje Aleksandra I” – posłał ją Cheaplerowi. Nazajutrz poeta odpisał:
„Poezje te podobały mi się tak bardzo, że pragnąłbym czym prędzej przeczytać tom drugi”.
Po kilku dniach otrzymał to, o co prosił, jednakowoż na końcu przesyłki od cara znalazły się słowa:
„Koniec tomu drugiego i ostatniego”.”

Aleksander I Romanow

Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272.

„Jeśliby tobie ucięto rękę, zapewne byś krzyczał i żalił się, że cię boli – zeszłej nocy odjęto mi Speranskiego, a on był moją prawą ręką.”

Aleksander I Romanow

Źródło: Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci, które tworzyły historię Polski, wyd. Świat Książki, Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, Warszawa 2000, ISBN 837311288X, s. 242

„Czyż mogę się zrzekać 200 tysięcy najlepszych żołnierzy Europy dla kapryśnych i niesfornych Polaków? Jadę do Berlina, by zastępy pruskich jegrów mieć u swego boku w rozprawie z Napoleonem.”

Aleksander I Romanow

odmowa przyjęcia planów Adama Jerzego Czartoryskiego w sprawie antypruskiej koalicji.
Źródło: Kronika Polski. Lata wielkich nadziei: 1796–1814, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 13.

„Jestem samowładnym monarchą i będzie, jak ja chcę.”

Aleksander I Romanow

Źródło: Piotr Małyszko, Słownik postaci historycznych, wyd. ParkEdukacja, Bielsko-Biała 2006, s. 5.

„To pan musi znowu ocalić świat.”

Aleksander I Romanow

do Arthura Wellesleya, 1. księcia Wellington (prośba o ponowne stawienie czoła Napoleonowi I Bonaparte, który uciekł z wyspy Elba).
Źródło: Nigel Cawthorne, Dowódcy i generałowie. Prawdziwe historie, Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa 2014, s. 113.

„Zapuszczę brodę i raczej będę żywić się czerstwym chlebem na Syberii, aniżeli podpiszę hańbę mojej ojczyzny i drogich moich poddanych, których ofiarę umiem cenić.”

Aleksander I Romanow

wypowiedziane w gniewie po otrzymaniu wieści o zajęciu Moskwy przez armię napoleońską.
Źródło: dr Grzegorz Jasiński, Aleksander I w: Romanowowie (tom 3. z serii Dynastie Europy), Biblioteka Gazety Wyborczej, ISBN 9788326800832, 2010, s. 35.

Aleksander I Romanow Cytaty o historii

„Udawajmy, że pragniemy wzmocnić przymierze, aby uśpić czujność sprzymierzeńca. Zyskam w ten sposób na czasie, a tymczasem się przygotowuję…”

Aleksander I Romanow

z listu Aleksandra I do matki Marii Fiodorowny latem 1808 (rok po pokoju w Tylży).
Źródło: Roman Daszczyński, Nie igraj z Azjatą, „Ale Historia Extra” nr 1 (1), listopad 2012, s. 29.

„Jeśli cesarz Napoleon rozpocznie ze mną wojnę, jest możliwe, a nawet prawdopodobne, że zostaniemy pokonani. To znaczy, zakładając, że będziemy się bić. Hiszpanie często przegrywają, ale jak dotąd nie zostali pokonani. I nie są przecież tak daleko od Paryża! My nie będziemy ryzykować. Mamy duże pole manewru. Nie ja pierwszy wyciągnę miecz, ale będę ostatnim, który go schowa. Jeśli przebieg walk będzie dla mnie niekorzystny, wycofam się na Kamczatkę. Nasz klimat, nasza zima będą po naszej stronie.”

Aleksander I Romanow

wypowiedziane w 1811
Źródło: Roman Daszczyński, Nie igraj z Azjatą, „Ale Historia Extra” nr 1 (1), listopad 2012, s. 29.

„Od dłuższego już czasu zaczęliśmy ze strony cesarza Francuzów doznawać postępowania, które dowodziło nieprzyjaznych jego względem Rosji zamiarów; atoli spodziewaliśmy się, że zmienimy je, posługując się łagodnymi i pokojowymi środkami. Skorośmy w końcu spostrzegli, że powtarzają się bezustanne najbardziej jawne obelgi, zostaliśmy mimo Naszych pokojowych chęci zmuszeni do uzupełnienia i skupienia Naszych armii. Jednakowoż nie straciliśmy jeszcze nadziei dojścia do pojednania i, zatrzymując się u granic Naszego Cesarstwa i nie łamiąc pokoju, byliśmy gotowi do obrony. Wszystkie jednak użyte przez Nas łagodne środki nie zdołały zapewnić Nam owego upragnionego pokoju. Cesarz Francuzów wypowiedział Nam pierwszy wojnę, atakując nagle Nasze wojsko pod Kownem. Widząc więc, że nic nie zdoła go skłonić do poparcia Naszych pokojowych pragnień, nie mamy przeto innej rady, jak wezwać pomocy Wszechmocnego, świadka i mściciela prawdy, i przeciwstawić Nasze siły siłom nieprzyjaciela.”

Aleksander I Romanow

odezwa do swych wojsk przed wybuchem wojny rosyjsko-francuskiej z Napoleonem I Bonapartem
Źródło: Paweł Klint, Piotr Galik, Zrozumieć przeszłość. Dzieje nowożytne. Podręcznik do historii dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Część 2. Zakres rozszerzony, Nowa Era, Warszawa 2014, ISBN 978-83-267-1797-0, s. 451.

Aleksander I Romanow Cytaty o śmierci

„Ojciec zmarł na apopleksję. Teraz będzie tak, jak było za babki.”

Aleksander I Romanow

po śmierci ojca, Pawła I (w rzeczywistości zamordowanego przez gwardzistów, na co Aleksander przyzwolił). Babka – Katarzyna II
Źródło: Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci…, op. cit., s. 242

„Nigdy przedtem nie sprawiło mi to takiej przyjemności, bardzo ci dziękuję.”

Aleksander I Romanow

zwracając się w języku francuskim do swej żony w dniu 15 listopada 1825, która namówiła go do wyspowiadania się i przyjęcia komunii, co też uczynił (zmarł 1 grudnia tego roku)
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 18.

„Teraz, panowie, czyńcie waszą powinność. Zastosujcie środki, które uznacie za właściwe.”

Aleksander I Romanow

do swoich lekarzy, gdy był poważnie chory (wypowiedziane 15 listopada 1825)
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, op. cit., s. 18–19.