Aldo Moro – włoski polityk, prawnik; profesor uniwersytetu w Bari.
Jeden z przywódców Chrześcijańskiej Demokracji, od roku 1959 sekretarz generalny, od 1976 przewodniczący Krajowej Rady. Od 1946 roku deputowany; członek komisji Zgromadzenia Konstytucyjnego chrześcijańskich demokratów, w latach 1955–1957 minister sprawiedliwości, następnie do 1959 roku minister oświaty. W latach 1969–1970 i 1973–1974 minister spraw zagranicznych. Od lutego do lipca 1976 roku minister spraw wewnętrznych. W latach 1963–1968 i 1974–1976 premier.
Porwany 16 marca 1978 roku przez terrorystów z Czerwonych Brygad. W jego uwolnienie zaangażował się m.in. ówczesny papież Paweł VI. Ostatecznie Moro został zamordowany. Jego ciało znaleziono pozostawione w bagażniku czerwonego samochodu Renault 4, wskazanego przez Romano Prodiego w centrum Rzymu. Prodi powoływał się przy tym na „seans spirytystyczny”, co wzbudziło wiele wątpliwości dotyczących faktycznego źródła informacji. Wątpliwości te powróciły po oskarżeniu Prodiego o współpracę z KGB w latach dziewięćdziesiątych XX wieku i ponownie w 2005 roku.
Postawiony przed sądem przywódca Czerwonych Brygad Mario Moretti przyznał się do winy i został skazany za morderstwo Moro na sześciokrotne dożywocie, jednak więzienie opuścił w 1994 roku.
== Przypisy ==
słowa kończące list do żony przesłanym przez Czerwone Brygady
Źródło: Isabel Pisano, Ja, terrorysta! Rozmowy ze współczesnym katem, Wydawnictwo "Wołoszański", Warszawa 2005, ISBN 83-89344-11-4, tłum. Danuta Zasada, s. 182.
