Agata Buzek: Pracujący

„(…) mimo swoich nerwów, niecierpliwości, chęci szybkiego nazwania i posiadania jej, od momentu kiedy przeczytam scenariusz gdzieś w zakamarkach mego mózgu ta postać już się rodzi, rodzi się sama. Ona już pracuje. Poza moją świadomością zbiera na ulicy obrazki, książki, które chciałaby przeczytać, doświadczenia, a nawet sposoby trzymania łyżeczki. Ale to właśnie wymaga czasu.”

Agata Buzek

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

O książkach , O czasie , O cierpliwości

„(…) na pewno wychodził poza swoją epokę. Miał w sobie coś tak uniwersalnego, co mogłabym określić: prawdą bycia. Nie grał, nie udawał. Po prostu był obecny. Wszystko wychodziło z jego środka, nie było techniczne. I kiedy myślę o nim, to właśnie te rzeczy są dla mnie czymś z goła oczywistym. Jest to dla mnie coś, czego musimy w tej chwili bardzo szukać. Jego gra pozbawiona była teatralności, nie była na wynos, ale też nigdy nie można mu zarzucić nijakości, bezbarwności, małego realizmu, a to moim zdaniem trudni i idealne połączenie, nad którym ciągle trzeba pracować. Z którym, wydaje mi się, teraz często aktorzy mają problem.”

Agata Buzek

o Zbigniewie Cybulskim.
Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

O grach , O myślach , O problemach , O myśleniu

„Muszę (…) przyznać, że inaczej wyglądają castingi na Zachodzie. W Polsce jest na razie kilka osób, które dopiero dostrzegają na czym powinien polegać casting i ich przesłuchania faktycznie zaczynają wyglądać profesjonalnie. Czyli aktor dostaje wcześniej scenariusz, jeśli nie cały, to chociaż jego treatment. Dzięki temu jest on w stanie porozmawiać o roli, filmie, a nie strzelać z zawiązanymi oczyma. Na Zachodzie informuje się nawet, jak trzeba przyjść ubranym. Wtedy wiem trochę więcej czego się ode mnie oczekuje. To jest kwestia poważnego potraktowania każdego, kto przychodzi. Aktor się przygotowuje, pracuje, stresuje i trzeba to umieć dostrzec. Dla mnie ważna jest również rozmowa. Dobrze jest, kiedy czuję, że nie jest istotne czy wygram casting czy nie, tylko to, że spotkałam się z reżyserem. On i tak wybierze do filmu najbardziej pasującą mu osobę, ale to nie znaczy, że ja jestem beznadziejna. Kiedy nikt nie da ci odczuć, że jest inaczej. Poza tym w ten sposób reżyserzy budują sobie „bazę” ludzi, którzy kiedyś, przy innym projekcie, mogą im się przydać. Tu przede wszystkim istotne jest spotkanie i to w poczuciu bezpieczeństwa.”

Agata Buzek

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

O ludziach