Adriana Szymańska cytaty

„Mogę tylko dłonią – tą płochą gałązką duszy – dotknąć twego ramienia i szepnąć: no, dobrze, już idź…”

Adriana Szymańska

Opowieści przestrzeni

„Teraz każda kropla deszczu na szybie jest pamiątką po czyimś istnieniu, każdy promień słońca wspomnieniem dawnej tęsknoty.”

Adriana Szymańska

Opowieści przestrzeni

„Spójrz! W kopertę powietrza
wkładam parzenicę serca i nadaję ten list
z wierzchołka najokazalszej jodły. Sikorka
terkocząca jak anielski dzwonek poniesie ją
w ogień zachodu, co buzuje tuż nad urwiskiem horyzontu.”

Adriana Szymańska

Źródło: List z gór nie całkiem do Pana Boga, 1995

„Dusza mieszkająca w tobie, we mnie, w buzującym na niebie słońcu, w zielonym wciąż świerku, w śpiewie drozda, w różowych żyłkach kamienia, jedynie ona jest zdolną dźwignąć ten świat nie dbając o sens istnienia.”

Adriana Szymańska

Opowieści przestrzeni

„Mogłabym właściwie nie być, gdyby nie to bezprawne czekanie na cud. Na tę jedną chwilę zachłyśnięcia się pędem światła, które wybucha i nagle – jestem samym pulsem blasku, splotem słonecznych barw, furią wszechmaterii, czarną… rozpaczą.”

Adriana Szymańska

Opowieści przestrzeni

„No, bo jak powiedzieć tobie o tym, że – gdy stajesz obok – wszystkie niezapominajki krwi, wszystkie ostróżki nerwów, wszystkie jaskry mowy zabiegają się w jeden ognisty krzew we mnie i drętwieją z niemocy.”

Adriana Szymańska

Opowieści przestrzeni