
Meeting Saint Ignatius, pp. 32-33
My Early Years (1968)
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ** Ik zat in de schuur en tekende een dode vogel, die ik op een kistje had neergelegd. Toen ging de schuurdeur open en kwam Kees binnen [een oud ijzerkoopman, al met pensioen].. ..Hij ging op zijn hurken naast me zitten.. ..Toen zei hij, na een korte stilte: 'Ben je aan het schilderen?'.. .. 'Het lijkt wel wat op die vogel'. Ik zei: 'Dat is voor mij een compliment, Kees, want die vogel probeer ik na te tekenen.' Stomverbaasd keek hij me aan en vroeg: 'Waarom doe je dat?' Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik zei: 'Ja, dat weet ik eigenlijk zelf ook niet'. Toen hees hij zichzelf overeind en zei 'Ik breng de rommel maandag wel bij je.' Hij liep naar de deur..
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 27
Meeting Saint Ignatius, pp. 32-33
My Early Years (1968)
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Op een middag ging ik bij hem op bezoek. [bij Jacob, een oudere en hechte vriend van Jopie en een echte vrijbuiter]. Ik wist dat hij thuis was, nam pen en inkt en mijn schetsboek mee en deed een halve liter jenever in mijn zak. Hij woonde achter in een steegje en zat in zijn stoel bij het raam.. .Ik zei: 'Je krijgt de hele fles van me, onder één voorwaarde. Ik wil een prachtige tekening van je maken en daarvoor moet je eerst twintig minuten doodstil zitten en me strak aankijken. Als ik naar jou kijk en jij kijkt niet naar mij, dan gaat het over.. ..'Afgesproken', zei hij. Ik heb nog nooit zo’n model gehad!.. .Doodstil zat hij.. ..en keek me zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen strak in mijn gezicht. Binnen een half uur stond hij haarscherp op het papier.. .Terwijl ik dit opschreef was het net alsof hij weer voor me zat.
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 58