Cytaty z książki

Gwiazd naszych wina

„Nie masz wpływu na to, że ktoś cię zrani na tym świecie, staruszku, ale masz coś do powiedzenia na temat tego, kim ta osoba będzie. Podoba mi się mój wybór.”

„Rozumiem.”

„(…) Niemalże wszyscy mają obsesję na punkcie pozostawiania po sobie śladu na ziemi. Przekazania swojego dziedzictwa potomności. Dalszego istnienia po śmierci. Wszyscy chcemy zostać zapamiętani. Ja też chcę. Najbardziej niepokoi mnie to, że będę kolejną zapomnianą ofiarą w odwiecznej i niechlubnej wojnie z chorobą.”

„Mam nadzieję, że wiesz, że próby trzymania mnie na dystans nie osłabiają moich uczuć. Cały twój wysiłek pójdzie na marne.”

„Muszę wyznać-wyznał Otto Frank z silnym akcentem-że byłem bardzo zaskoczony głębią przemyśleń Anny.”

„Jestem ja granat! Kiedyś wybuchnę niszczą wszystko w swoim zasięgu. Staram się zminimalizować liczę ofiar.”

„Bo nie chcę cię zranić.”

„Posłucha, lubię cię. Lubię nasze spotkania i w ogóle… ale nie posuwajmy się dalej.”

„Wiem co chcesz powiedzieć, a ja ci mówię, że nie szkodzi. Będę zaszczycony, jeśli złamiesz mi serce…”

„Nie szkodzi.”

„Wierzę, że możemy wybrać, jak chcemy opowiedzieć smutną historię.”

„I wiem, że miłość to tylko krzyk w otchłani, a zapomnienie jest nieuniknione, ale ja naprawdę cię kocham.”

„Augustusie Wetersie - powiedziałam, podnoszą na niego wzrok i myśląc, że nie można nikogo pocałować w Domu Anny Frank, a potem doszłam do wniosku, że Anna Frank chyba pocałowałaby kogoś w Domu Anny Frank, i że prawdopodobnie marzyłaby o tym, żeby jej dom stał się miejscem, w którym zakochują się ludzie młodzi i nieuleczalnie chorzy.”

„Nie pozostanie nikt, kto by pamiętał Arystotelesa lub Kleopatrę, a co dopiero ciebie. Wszystko, co zrobiliśmy, zbudowaliśmy, napisaliśmy, wymyśliliśmy albo odkryliśmy, pójdzie w zapomnienie, a to (…) zupełnie straci sens. Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie. Był czas, gdy organizmy nie miały świadomości, i nadejdzie czas, gdy znów będą jej pozbawione. Nie myśl o tym, że zapomnienie jest nieuniknione. Wierz mi, że wszyscy tak robią.”

„To jak brzmi twoja historia? - Zapytał, siadając obok w bezpiecznej odległości.”

„W miarę jak czytał, zakochiwałam się w nim tak, jakbym zapadała w sen: najpierw powoli, a potem nagle i całkowicie.”

„Nie zabiją cię, jeśli ich nie palisz. Nigdy nie paliłem. To metafora. Bierzesz w zęby coś, co cię może zabić, ale nie dajesz mu na to szansy. Metafora.”

„Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje”

„Czujesz się lepiej?
– Nie – wymamrotał Isaac, ciężko dysząc.
– Tak to jest z bólem – odpowiedział Augustus, a potem spojrzał na mnie. – Domaga się, byśmy go odczuwali.”