Cytaty z książki
Dom nad rzeką Moskwą

Jurij Trifonow Tytuł oryginalny Дом на набережной (Rosyjski, 1976)

„Glebow bowiem starał się nic nie pamiętać. To, o czym nie pamiętał, przestawało istnieć. Tego nigdy nie było.”

Jurij Trifonow książka Dom nad rzeką Moskwą

Źródło: Dom nad rzeką Moskwą, tłum. Ziemowit Fedecki, wyd. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 176.

„Babka Niła zawsze potrafiła powiedzieć coś spokojnie i po prostu, nawet kiedy wokoło ludzie szaleli i wygadywali niestworzone rzeczy. Glebow kochał tę maleńką staruszeczkę, skręconą jak półtora nieszczęścia, z żółtawosiwym, starannie zaczesanym koczkiem, o drobnej pożółkłej twarzyczce. Zawsze było jej pełno w domu, krzątała się, szurała pantoflami, chodziła tam i na powrót. Sama dźwigała całe gospodarstwo, zawsze na nogach, od rana do późnej nocy. Tylko ona, jak się zdawało Glebowowi, czasem go rozumiała.”

Jurij Trifonow książka Dom nad rzeką Moskwą

Źródło: Dom nad rzeką Moskwą, tłum. Ziemowit Fedecki, wyd. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 51–52.