„Problem teatru polega na tym, że zmarnował ostatnie kilkanaście lat na pokazywanie tego, co się w życiu i miłości nie udaje. Próbuję zająć się tym, co ma sens.”

„Granica [teatru], limit dla mnie polega na tym, że rozumie się pewne rzeczy dotyczące estetyki teatru, dotyczące emisji, produkowania emocji, które chce się w widzu wzbudzić. Mogę powiedzieć w tym momencie, że naturalizm i pokazywanie w teatrze tego, co jest w życiu, mnie absolutnie nie obchodzi. Teatr to fikcja i na tym zależy mi najbardziej.”

„Na zawsze? W „zawsze” jedna rzecz napawa mnie niepokojem. Ostatnio wydaje się coraz krótsze. Na tym polega problem z „zawsze.””

„Kłopot z życiem polega na tym, że ma ono zbyt wiele sensu.”

„Ślub w życiu nie jest, jak i w teatrze, ostatnim aktem życia dwojga zakochanych.”

„Uważam, że teatr pokazuje nam to, w czym tkwimy po uszy w życiu. Jest przecież odbiciem świata.”

„Teatr nie może pokazywać życia wprost. Jest metaforą. Nie musi nazywać. Prowokuje, drażni, rozdrapuje problem. To nie jest teatr, do którego przychodzi się mile spędzić czas. Dramat dla naszych specjalistów od Romantyzmu, Fredry czy Gombrowicza. Jakie miałby mieć znaczenie? Musimy się obudzić i zacząć jak Swinarski dotykać publiczność, która przychodząc do teatru, przeżyje sztukę jak film Spielberga. Będzie rozpamiętywać przez dwa dni.”

„Sens życia polega na tym, by cieszyć się z niego i czynić go piękniejszym dla każdej ludzkiej istoty.”

„Jestem uzależniony od perfekcji. Problem z moim życiem polega na tym, że zawsze byłem uzależniony także od chaosu. Idealnego chaosu.”

„Różnica między życiem a filmem polega na tym, że scenariusz musi mieć sens, a życie nie.”