„Nie sztuka nie tęsknić, kiedy się nie kocha.”

„Nie sztuka być miłym, kiedy się kocha, lecz kiedy już kochać się przestało.”

„Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.”

„Za wielkością może tęsknić tylko mały, bo nie tęskni się za tym, co już się posiada.”

„Bo nie sztuka jest kochać za wielkie rzeczy, od święta. Ważne jest to, jaki ktoś jest na co dzień, bez okazji.”

„To nie żadna sztuka kochać człowieka w nieszczęściu. Dopiero w szarym codziennym życiu miłość wystawiona jest na prawdziwą próbę.”

„Bo „tęsknić” i „czekać” to prawie to samo. Pod warunkiem, że czekając się tęskni, a tęskniąc czeka.”

„Zależało mi na kimś, kto będzie moją kotwicą, wiesz? […] Kto będzie dzwonił dzień w dzień z pytaniem, czy wszystko w porządku. Pobiegnie w środku nocy do apteki, gdy zachoruję. Będzie tęsknił, jak wyjadę. I kochał, bez względu na wszystko.”

„Czuję się jak pielgrzym, który wędrując, wylądował gdzieś na nieznanej wyspie i tu czuje się obco. I chociaż ludzie są dla niego dobrzy, kochają go nawet, on tęskni – i chyba śmierć dopiero ukoi jego pragnienie.”

„Tęsknimy za tym, co jest gdzie indziej. W Chinach tęskniłem za wolnością, która jest na Zachodzie. Tu, chociaż mam tę wolność, brakuje mi życia w Chinach.”