„Bardzo lubię swoją popularność, gdyż marzyłam o tym od dziecka. Mam lekko zryty beret, bo wstając rano z łóżka wyobrażałam sobie, że oglądają mnie miliony osób. I w ogóle gadałam do siebie. Jestem do tego stworzona.”

„Lubię aktorów, z którymi pracuję. Ale nie jestem aktorem filmowym. Nie lubię wstawać o czwartej rano. Nie lubię pracować 15 godzin. Jestem strasznym leniem i nie mam rzecznika prasowego. Nie mam zbyt wielkich ambicji. Bardzo się staram dobrze zagrać, ale poza tym nie należę do osób, które lubią zbytnio się wysilać.”

„Nie mam pretensji, złudzeń i żalu, że większość z nas woli oglądać seriale niż kino. Nie patrzę na siebie w kategoriach popularności.”

„Nie cierpię filmów infantylnych, podlizujących się dzieciom i traktujących je tak, jakby nic z życia nie rozumiały. Nie mam takich ciągot, żeby zrobić coś takiego. Swoją drogą moje wcześniejsze filmy dzieci oglądają. Te, które chcą je oglądać i tak do nich docierają. Lubię jak dzieci są poważnie traktowane.”

„Mam fajne życie, ale – tak jak każdy – czasem płaczę, czasem jestem smutna, czasem w ogóle mi się nie chce wstać z łóżka. Jestem normalnym człowiekiem.”

„Nie wyobrażam sobie życia bez miłości. To jest motywacja do działania, żeby rano wstawać z łóżka, walczyć z szarą codziennością, która bywa paskudna, a przecież przecież nic się nie chce”

„Jeśli jesteś totalnie zainfekowany i wstając rano myślisz, że jesteś cebulą, ten samochód jest właśnie dla ciebie.”

„(…) w ogóle nie oglądam seriali, bo nie mam w domu telewizora. Nie chodzi o to, że tego nienawidzę – nie jestem jakimś ortodoksem. Ale, ewidentnie, telewizor w domu mi przeszkadza. Więc go nie mam.”

„Nie widzę siebie jako konserwatysty, ale nie jestem też ultralewicowy. Lubię libertariański punkt widzenia, który mówi, by zostawić wszystkich w spokoju. Już jako dziecko drażnili mnie ludzie, którzy mówili mi, jak mam żyć.”

„Jestem wielki, mam w sobie miliony.”