„Ziemio!
Mówię do niej, ona milczy.”

„Ziemio katyńska! ziemio smoleńska! Czy ty zawsze będziesz przeklętą otchłanią Lewiatana, co chłonie w swoje czeluści tych, co są szlachetni i co są wybrańcami Boga? Milcz i zamilknij! Ta ziemia do Polski należy! Ta ziemia jest relikwią przesiąkniętą polską krwią. A mówili, żeś przekopaną, żeś przesianą – kłamali. Jesteś polem wyschniętych kości. I nie wolno zagubić ani jednej, przecież jesteśmy stróżami naszych braci!”

„Najpewniejszym z milczeń nie jest milczeć, ale mówić.”

„Trzeba milczeć albo mówić rzeczy lepsze od milczenia.”

„Mów ale tak abyś milczał.
Milcz ale tak jakbyś mówił.”

„Wszyscy obawialiśmy się jej trochę, kiedy milczała, ale znów przekonywała śpiewnym, rozmarzonym głosem, że to ona lęka się odrobinę nas, więc dlatego milczy.”

„O bliźnim trzeba mówić dobrze albo milczeć.”

„Mówić jest dobrze, milczeć lepiej.”

„Coś powiedziałem o nadłamanym moim życiu. Tak, w pewnym sensie nadłamanym, bo jeszcze półtora roku temu byłem taki zdrowy, taki żywy, taki wesoły, taki pełen energii, pisania, słów ciekawych. No, i co? I tu nagle przychodzi przełom, którego ja nie pragnąłem, nie oczekiwałem, i uderza we mnie jak fala Pacyfiku, ale ogromna jakaś, taka, która mnie zatopi prawdopodobnie. Już jestem zatopiony do pewnego stopnia. Ale ona jeszcze mi zostawia taki maleńki skrawek na piasku. No i ta fala mówi, tak fala mówi, dlaczego nie? I mówi do mnie:
– Bogdanie, szykuj się.
– Do czego ja mam się szykować?
– Zobaczysz…
– No dobrze, Falo, jeżeli ja mam się szykować, to dokąd?
Fala milczy.
Tak to jest z tą przyrodą. W momencie, kiedy chcemy wiedzieć, ona milczy. Badamy jej tajemnice na najróżniejsze sposoby, ale kiedy pytamy ją wprost, ona milczy.”

„Kto jednak nie chce mówić o kapitalizmie, powinien także milczeć o faszyzmie.”